Jak zrozumieć, że kot ma roztocza świerzbu: cechy i typy

Pozdrowienia! Czy często zabierasz swoje zwierzęta do weterynarza? Musisz to robić dość regularnie, aby nie przegapić ważnych objawów. Możemy więc powiedzieć, że twój kot swędzi, a może tyka?

Niedawno to one zostały odkryte przez przyjaciela kota i, sądząc po diagnozie, zwierzę cierpiało przez co najmniej sześć miesięcy ... W związku z tym powiem ci, jak zrozumieć, że kot ma roztocza swędzące. Wszystkie szczegóły są poniżej!

Świerzb roztoczy u kotów

Sarkoptoza kotów, znana również jako świerzb, jest wysoce zakaźną chorobą pasożytniczą wywoływaną przez roztocza Sarcoptes scabiei, które infekują zwierzęta i ludzi.

Kleszcze wnikają w skórę zdrowych kotów i kociąt, pasożytują tam, co powoduje wiele różnych objawów. Ludzie często zarażają się tego typu świerzbem od chorych kotów.

Głównym objawem choroby kotów i kotów jest intensywne swędzenie, które nie reaguje na leczenie objawowe, podczas gdy kot jest bardzo swędzący i gryzie sierść.

Również na powierzchni skóry często rozwijają się grudki (małe czerwone guzki) znajdujące się na krawędziach uszu, łokci, stawu skokowego (kostek), klatki piersiowej i brzucha. Urazy te mogą być powszechne u przewlekle chorych kotów.

Inne objawy mogą obejmować ogniskowe wypadanie włosów i wrzody krepujące. Uważa się, że objawy są wynikiem ciężkiej reakcji alergicznej na kleszcza.

Tylko kilka rodzajów tych pasożytów może powodować ciężki uogólniony świąd, który czasami utrzymuje się po terapii z powodu alergicznego składnika tej choroby.

Jeśli kleszcze nie są leczone u kotów, przewlekłe zmiany skórne rozwijają się w zdecydowanej większości przypadków, w tym zwiększona pigmentacja skóry, jej pogrubienie i zmarszczki, a także owrzodzenie.

Wtórne infekcje bakteryjne są powszechne z powodu samookaleczeń w czesaniu obszarów swędzących.

Kleszcze roztocza nie mogą się namnażać na ludzkiej skórze, dlatego zmiany kliniczne u ludzi ustępują samoistnie 12-14 dni po pojawieniu się łagodnego swędzenia i czerwonej wysypki.

Rozpoznanie sarkoptozy u kotów

Rozpoznanie sarkoptozy kotów opiera się na trzech elementach:

• Sugestywne objawy kliniczne. Szybki początek swędzenia i szybki postęp zmian sugerują świerzb.
• Badanie mikroskopowe skrobania skóry.Kleszcze są czasami spotykane przy mikroskopowym badaniu skrobania skóry, ale brak znalezienia kleszcza nie wyklucza diagnozy sarkoptozy.
• Odpowiedź na leczenie (diagnoza efektu terapeutycznego). Leczenie świerzbu za pomocą określonych środków poprawia stan zwierzęcia.

Leczenie roztoczy świerzbu u kotów

Leczenie należy prowadzić przez cały cykl życia kleszcza, który wynosi 3 tygodnie. Wszystkie zwierzęta w mieszkaniu powinny być badane profilaktycznie, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo ponownego zarażenia i ponownego zakażenia. Istnieje kilka sposobów leczenia świerzbu.

1. Cotygodniowe kąpanie zwierząt z użyciem środków przeciwpasożytniczych, najczęściej - siarki wapiennej.
2. Alternatywne leczenie polega na podawaniu leków przeciwpasożytniczych, na przykład iwermektyny raz na 2 tygodnie przez 3 zabiegi. Niektóre rasy kotów, w szczególności syjamskie, są wyjątkowo wrażliwe na niekorzystne działanie iwermektyny.
3. Krople lub maść Revolution (Stronghold, Selamectin) - miejscowe lekarstwo stosowane co miesiąc do zwalczania pcheł i zapobiegania dirofilariozie, jest również bezpiecznym i skutecznym leczeniem sarkoptozy.
4. W przypadku wtórnego zakażenia bakteryjnego konieczne może być leczenie antybiotykami.
5. Regularne czyszczenie, odkurzanie i mycie są zwykle wystarczające, aby pozbyć się kleszczy.

Zewnętrzne środki zaradcze, takie jak krople w kłębie, nie są skuteczne w leczeniu świerzbu u kotów.

Opieka domowa

Najczęściej leczenie kleszczy u kotów i kotów odbywa się w domu. Właściciele będą musieli co tydzień kąpać zwierzęta i stosować przeciwpasożytnicze leki na bazie siarki przepisane przez weterynarza.

Takie preparaty do zanurzania zwierząt są bezpieczne, ale mogą prowadzić do uszkodzenia niektórych artykułów gospodarstwa domowego, w szczególności wanien akrylowych i porcelany w postaci żółtych plam z powodu zawartości siarki. Ponadto ten pierwiastek daje silny zapach „zepsutych jaj”. Rękawice powinny być używane bezawaryjnie.

To zabezpieczenie zapobiegnie żółknięciu mebli i dywanów. Aby uniknąć podrażnienia błony śluzowej spojówki, można przepisać krople do oczu.

Kleszcze nie przetrwają długo w środowisku. Regularne czyszczenie, odkurzanie i pranie odzieży zwykle wystarcza, aby zapobiec dalszej infekcji tego i innych zwierząt trzymanych w mieszkaniu.

Należy pamiętać, że kleszcz kota może być przenoszony na ludzi, dlatego należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z zarażonym kotem.

Profilaktyczna opieka

Zapobieganie sarkoptozie u kotów i kotów polega na zapobieganiu kontaktu zwierzęcia z zarażonym. Kleszcze nie przetrwają długo w środowisku, ale bezpośredni kontakt z konieczności stanie się źródłem choroby. Wszystkie zwierzęta w mieszkaniu muszą być regularnie badane przez weterynarza, jeśli kot jest chory w domu.

Zaznacz Podstawy biologii

Sarcoptosis jest zakaźną pasożytniczą chorobą skóry u kotów, która powoduje Sarcoptes scabei. Pasożyt atakuje nie tylko koty, ale także ludzi, powodując tymczasowe objawy swędzącej wysypki grudkowej.

Sarcoptes spędzają cały cykl życia na ciele gospodarza, co trwa od 17 do 21 dni. Samce żyją na powierzchni skóry, a samice zakopują się w powierzchniowych warstwach naskórka, aby złożyć jaja, co powoduje swędzenie. Kleszcze nie są w stanie przetrwać bez gospodarza dłużej niż 48 godzin w większości warunków.

Okres inkubacji świerzbu wynosi od 6 do 30 dni, w zależności od poprzedniej inwazji.

Jeśli kot był wcześniej narażony na kleszcza, objawy kliniczne są szybsze i poważniejsze z powodu istniejącej nadwrażliwości. Bardzo niewiele kleszczy może powodować poważne objawy kliniczne. Jest to najprawdopodobniej spowodowane rozwojem zwiększonej wrażliwości gospodarza.

Kleszcze kałowe są najbardziej prawdopodobnym źródłem stymulacji antygenowej. Sarkoptozy nie można wykluczyć z powodu braku objawów klinicznych u innych zwierząt lub osób mieszkających w tym samym domu z powodu ograniczonej liczby pasożytów obecnych u najbardziej dotkniętych zwierząt.

Szczegóły kliniczne

Pierwotne uszkodzenie objawia się swędzącymi rumieniowymi grudkami, które występują w postaci czerwonych guzków skóry.

Zmiany są zwykle obecne wzdłuż krawędzi małżowiny usznej, łokci, stawu skokowego, brzucha i klatki piersiowej. W wyniku samookaleczenia może wystąpić wtórne łysienie, pogrubienie skóry (lichenizacja) i przebarwienie. Jak już wspomniano, często pojawiają się eksceloracja i rumień.

Oprócz klasycznej prezentacji świerzbu istnieją jeszcze dwa rzadkie zespoły:

• Pierwszy z nich nazywa się „świerzbem incognito” i występuje u zadbanych kotów. Brak zmian skórnych, ale występuje intensywne swędzenie.
• Drugi zespół nosi nazwę „świerzbu norweskiego” i często rozwija się u młodych kociąt, starych zwierząt lub o osłabionej odporności. W takich przypadkach swędzenie pojawia się w postaci łagodnego stopnia lub wcale nie występuje, jednak na tle dużej liczby kleszczy często rozwijają się ciężkie skorupy. Ta postać choroby jest prawdopodobnie spowodowana brakiem reakcji nadwrażliwości, która hamuje rozwój populacji pasożytów.

Jak diagnozuje się lekarzy weterynarii?

Diagnozę sarkoptozy ustala się na podstawie wywiadu, objawów klinicznych zgodnych z chorobą, mikroskopowych badań zeskrobywania skóry i reakcji na leczenie. Odpowiedź na leczenie jest czasem wykorzystywana jako test diagnostyczny, ponieważ kleszcze sarkoptotyczne mogą być bardzo trudne do znalezienia na skrobakach skóry.

Weterynarz zaleci:

1. Powierzchowne skrobania skóry. Większość zeskrobań skórnych ma pozytywny wpływ na roztocza sarkoptyczne w mniej niż 50 procentach przypadków. Skrobanie powinno być powierzchowne i obejmować cały obszar zmiany skórnej. Najlepszymi obszarami do zdrapywania są małżowiny uszne i łokcie. Zadrapania nigdy nie są pobierane z obszarów skóry, które zostały zaczesane przez zwierzę. Obszary z grubymi skórkami są również odpowiednie do uzyskania materiału diagnostycznego.
2. Flotacja kału. Kleszcze można znaleźć podczas mikroskopowego badania kału pod kątem obecności pasożytów, ponieważ często są połykane przez kota podczas gryzienia wełny.
3. Trawienie włosów, łusek i płatków w wodorotlenku potasu. Miękkie pierwiastki organiczne rozpuszczają się w wodorotlenku potasu, a po odwirowaniu w masie można znaleźć części ciała kleszczy i ich jaja.
4. Biopsja skóry Kleszcze można od czasu do czasu obserwować przez mikroskopowe badanie próbek biopsji skóry, ale ta metoda nie jest szczególnie wrażliwa. Grudki są najlepszym wskazaniem do biopsji.

Jakie leki są używane

Wszystkie nagłe przypadki z silnym świądem i typowymi objawami klinicznymi powinny zostać niezwłocznie zdiagnozowane i leczone. Koty z niesezonowym świądem, które są trudne do leczenia za pomocą leków podobnych do kortyzonu (glukokortykoidów), należy uznać za sarkopatyczne, aby wykluczyć tę możliwość.

Siarka wapniowa (LymDip) 2-4% jest stosowana jako roztwór wodny raz na 5-7 dni, w sumie 6 zabiegów.

Siarka jest lekiem z wyboru dla kociąt poniżej 4 tygodnia życia i zwierząt, które nie mogą być leczone iwermektyną. Płaszcz musi zostać przycięty, aby zapewnić dobry kontakt leku ze skórą.

Przed leczeniem preparatami siarkowymi mogą być wymagane szampony keratolityczne lub przeciwbakteryjne. U kotów długowłosych sześć należy obciąć przed kąpielą przed zabiegiem.

Kąpiel należy stosować ostrożnie, uważając, aby nie umknąć żadnemu obszarowi ciała.

Należy zauważyć, że kąpiel w siarkach może nadmiernie wysuszyć skórę, co spowoduje podrażnienie u niektórych kotów.

Aby zmniejszyć ten niepożądany efekt, do mieszanki można dodać zwykły olej dla dzieci. Zwierzęta o siwych włosach w ciągu kilku dni po zabiegu staną się radykalnie żółte z powodu obecności siarki.

Leki z tej serii mogą podrażniać oczy, dlatego kotom często przepisuje się odpowiednie krople.

Iwermektyna (Ivomec) jest lekiem podawanym dwa razy w odstępach dwutygodniowych lub cztery razy w odstępach tygodniowych. U większości kotów swędzenie jest zmniejszone, przynajmniej dokładnie u 50% chorych zwierząt w ciągu 7-10 dni po pierwszym leczeniu. Ale on całkowicie zniknął po czterech tygodniach.

Milbemycyna (lek przechwytujący) raz w tygodniu przez 4 tygodnie jest również skutecznym sposobem leczenia sarkoptozy. Milbemycyna powinna być stosowana ostrożnie w iwermektynie u wrażliwych ras ze względu na możliwość wystąpienia podobnych działań niepożądanych.

Amitrazu nie należy stosować u ras kotów karłowatych ze względu na zwiększone ryzyko ich toksyczności. Sedacja jest najczęstszym skutkiem ubocznym tego leku, więc nie jest on również przepisywany starym lub chorym zwierzętom, a także chorym na cukrzycę, ponieważ lek może powodować tymczasowo wysoki poziom cukru we krwi.

Selamektyna (REWOLUCJA) jest lekiem typu awermektyny, który może być również stosowany w leczeniu sarkoptozy.

Selamektyna jest szybko i całkowicie wchłaniana przez skórę i można ją bezpiecznie stosować u ras wrażliwych na iwermektynę. Wystarczy jedna procedura, aby zniszczyć inwazję. Jednak w ciężkich przypadkach może być konieczne ponowne leczenie.

Wtórne bakteryjne infekcje skóry są powszechne i mogą wymagać antybiotykoterapii. Powierzchowne infekcje bakteryjne są często leczone antybiotykami przez 4 tygodnie, podczas gdy głębokie infekcje mogą wymagać leczenia przez 8-10 tygodni.

Objawy świerzbu u kotów i ich leczenie

Właściciele zwierząt często spotykają pasożyta, takiego jak świerzb. U kotów niebezpieczny owad pojawia się znacznie częściej niż u psów, a konsekwencje interakcji ze zwierzęciem są śmiertelne.

Aby uniknąć nieuchronnej śmierci zwierzęcia, należy zapewnić mu odpowiednie leczenie, a także zastosować proste środki zapobiegawcze.

Jakie jest niebezpieczeństwo infekcji?

Oficjalna nazwa choroby wywołanej przez aktywność kleszcza świerzbowego u kotów to sarkoptoza. Rozwija się z powodu pojawienia się na skórze zakaźnego pasożytniczego stworzenia o nazwie Sarcoptes scabiei.

Pasożyt wnika głęboko w skórę zdrowych zwierząt i powoduje stan porażenia, któremu towarzyszy wiele objawów. W przeciwieństwie do innych rodzajów kleszczy, które nie stanowią zagrożenia dla ludzi, sarkoptoza może również atakować ludzi. Często dzieje się tak, gdy dana osoba wchodzi w interakcje z chorym zwierzakiem.

Przyczyną sarkoptozy może być bliski kontakt kotów z chorymi psami, które są również podatne na tę patologię. Niebezpieczne stworzenie woli mieszkać na powierzchniowych warstwach skóry zwierzęcia, podczas gdy nie może długo żyć bez swojego pana.

Pierwszym i być może kluczowym objawem patologii jest silne swędzenie, które nie zanika, gdy stosuje się systematyczne metody leczenia. Zwierzę zaczyna intensywnie drapać i skubać sierść. Ponadto na jego powierzchni pojawiają się małe czerwone stożki, które masowo gromadzą się w następujących obszarach:

• Krawędzie uszu.
• Łokcie
• Kostki
• Skrzynia
• Brzuch

Podobne wady stają się powszechne u kotów cierpiących na przewlekłą sarkoptozę. Wśród pozostałych objawów wyróżnia się ogniskowe wypadanie włosów i wrzody krepujące.

Takie problemy są związane z ciężką reakcją alergiczną organizmu kota na pasożyty. Co więcej, niektóre rodzaje kleszczy mogą powodować ciężkie uogólnione swędzenie, które nadal niepokoi kota, nawet po przejściu terapii.

Niestety na początkowym etapie rozwoju patologii nie ma wyraźnej symptomatologii, a okres inkubacji może trwać do 3 tygodni od momentu pojawienia się kleszcza na sierści zwierzęcia.

Jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte, postępują przewlekłe zmiany, powodujące pigmentację skóry, jej pogrubienie, a także różne ropne objawy.

Cierpiąc na ciężkie świerzb, zwierzę zaczyna czesać dotknięty obszar, co tylko pogarsza problem i powoduje rozwój wtórnych infekcji bakteryjnych.

Diagnoza i diagnoza

Aby ustalić obecność kleszczy u kotów, należy ocenić historię, zapoznać się z obrazem klinicznym i dokładnie zbadać skrobanie skóry.

Ponadto należy ocenić reakcję zwierzęcia na kurs terapeutyczny. Często reakcja na terapię jest dodatkowym testem diagnostycznym, ponieważ kleszcza sarkoptotycznego nie jest tak łatwo znaleźć na skrobaniu skóry.

Skrobanie powinno być powierzchowne i dotyczyć całego dotkniętego obszaru. Aby uzyskać najdokładniejszy obraz kliniczny, powinieneś zbadać krawędzie uszu i łokci.

Nie można pobierać skrobaków z obszarów, które zostały zaczesane przez zwierzęta. Obszary z grubą skórką są również odpowiednie do diagnozy.

Ponadto weterynarz może analizować flotację kału, która często zawiera pasożyty spożywane przez kota podczas gryzienia jego sierści.

Aby ustalić obecność kleszcza na sierści kota, należy rozważyć kilka możliwych opcji diagnostycznych.W takim przypadku diagnoza powinna opierać się na kilku elementach:

1. Zewnętrzne badanie zwierzęcia i przydzielenie podstawowych sugestywnych objawów klinicznych. Jeśli zwierzę cierpi na silne swędzenie, a zmiany chorobowe zaczynają silnie postępować, możliwe jest, że do tego doprowadziła aktywność kleszcza.
2. Badanie mikroskopowe skrobania skóry. Metoda mikroskopowego badania skrobania jest najmniej skuteczna, dlatego rzadko jest stosowana do diagnozowania sarkoptozy.
3. Odpowiedź na leczenie. Jeśli zastosujesz skuteczne metody leczenia, stan zwierzęcia znacznie się poprawi.

Objawy infekcji

Pierwotne zmiany pojawiają się w postaci swędzących grudek w postaci czerwonych guzków skóry. Z czasem grudki te stają się żółto-szare, grube skorupy.

Znaczna część takich wad jest zlokalizowana w okolicy uszu. Ponadto sarkoptoza intensywnie wpływa na obszary o rzadkiej sierści.

Oprócz klasycznej postaci świerzbu istnieją rzadkie odmiany, którym towarzyszą określone objawy. Pierwszy nazywa się „świerzb incognito” i pojawia się u kotów, które zapewniają obfite leczenie.

Druga odmiana nosi nazwę „świerzbu norweskiego” i występuje u młodych osobników lub starych zwierząt. Ponadto zagrożone są zwierzęta ze słabo rozwiniętym układem odpornościowym.

W tym przypadku swędzenie jest niewielkie lub nie występuje. Niemniej jednak wraz z postępem choroby na skórze pojawiają się grube skorupy, które nie przechodzą przy tradycyjnej terapii. Ta postać choroby jest wyjaśniona brakiem nadwrażliwości i zatrzymuje rozwój populacji roztoczy świerzbu u kotów.

Leczenie domowe

Aby skutecznie walczyć z kleszczami, należy zrozumieć, że leczenie powinno być kompleksowe i trwać co najmniej trzy tygodnie.

W tym samym czasie każde zwierzę przebywające w mieszkaniu musi przejść badanie i odpowiednią profilaktykę. Konieczne jest zmniejszenie prawdopodobieństwa ponownego zarażenia i ponownego zakażenia. Jeśli chodzi o metody leczenia, obejmują one takie metody:

• Codzienna kąpiel zwierzęcia przy użyciu leków przeciwpasożytniczych, zwykle siarki wapiennej.
• Alternatywne leczenie Oznacza to stosowanie Ivermermectin raz na 14 dni przez trzy procedury. Niektóre gatunki kotów, zwykle syjamskie, reagują negatywnie na substancje czynne z iwermektyny, więc często takie leczenie nie daje dobrych rezultatów.
• Rewolucja Lek jest dostarczany w postaci kropli lub maści i jest skutecznym narzędziem do comiesięcznej opieki nad zwierzętami w celu zapobiegania dżdżownicom, pchłom i innym pasożytom. Ponadto lek może zwalczać roztocza świerzbu, eliminując skutki przewlekłej sarkoptozy.
• Leczenie antybiotykami. Takie leki są skuteczne w rozwoju wtórnej infekcji bakteryjnej i nasileniu objawów.
• Regularne czyszczenie, które polega na czyszczeniu odkurzaczem i praniu odzieży. Działanie to ma charakter zapobiegawczy, ponieważ pomaga zapobiegać pojawianiu się świerzbu w domu, chroniąc mieszkańców i zwierzęta domowe przed tymi irytującymi pasożytami.

Jeśli chodzi o preparaty zewnętrzne, w tym krople w kłębie, są one praktycznie bezużyteczne, ponieważ nie dają widocznych rezultatów. Dlatego przy wyborze metod leczenia lepiej jest preferować bardziej skuteczne opcje.

W większości przypadków walka z roztoczami odbywa się w domu.W takim przypadku właściciel zwierzęcia jest zmuszony myć kota co tydzień, nakładając na sierść preparaty przeciwpasożytnicze zawierające siarkę.

Jednak nie zaleca się samoleczenia bez uprzedniej konsultacji z przeszkolonym specjalistą z kliniki weterynaryjnej. Takie podejście może tylko pogorszyć stan zwierzęcia i prowadzić do śmiertelnych konsekwencji.

Jeśli chodzi o produkty zawierające siarkę, są one całkowicie nieszkodliwe, chociaż stanowią zagrożenie dla artykułów gospodarstwa domowego i mogą uszkodzić akrylowe powierzchnie i porcelanę.

Podobne obiekty szybko żółkną i zaczynają się deformować. Ponadto siarka jest pierwiastkiem mineralnym o specyficznym zapachu przypominającym zapach „zgniłych jaj”. Dlatego podczas wykonywania operacji przetwarzania należy nosić rękawiczki.

Wiadomo, że kleszcze nie są w stanie długo żyć w środowisku. Dlatego regularne czyszczenie tkanin i miękkich powierzchni, odkurzanie i pranie odzieży - to najlepsze zapobieganie tak niebezpiecznemu problemowi.

Jednocześnie nie należy zapominać, że świerzb jest zagrożeniem dla ludzi, dlatego dbając o zarażonego kota, należy pamiętać o bezpieczeństwie osobistym.

Jeśli chodzi o zapobieganie sarkoptozie, oznacza to zapobieganie interakcji zdrowych zwierząt domowych z zakażonymi.

I chociaż długość życia pasożyta w środowisku jest bardzo krótka, w kontakcie z innym sprzyjającym stworzeniem z pewnością doprowadzi do rozwoju choroby. W obliczu sarkoptozy konieczne jest dokładne zbadanie wszystkich zwierząt domowych w klinice weterynaryjnej.

Najlepsze leki do leczenia

Istnieje wiele czynników, które wyjaśniają pojawienie się roztocza świerzbu u kota. Jak leczyć taką chorobę jest trudnym pytaniem, ponieważ odpowiedź zależy od wielu czynników i cech.

Aby wyeliminować inwazję sarkoptotycznych kleszczy, można zastosować siarkę wapienną. Jest to wysoce skuteczny roztwór wodny, który można stosować łącznie przez 5-7 dni - przez 6 procedur.

Siarka jest delikatną kompozycją, dlatego można ją podawać młodym osobom w wieku poniżej 4 tygodni oraz zwierzętom domowym, które nie są podatne na leczenie wermektyną.

Podczas stosowania siarki wapiennej konieczne jest staranne obcięcie włosów, co jest konieczne, aby zapewnić dobry kontakt produktu ze skórą.

Używając szamponów keratolitycznych lub przeciwbakteryjnych, musisz również przyciąć włosy. Jeśli zwierzę należy do ras długowłosych, sierść należy poddać zabiegowi przed zabiegiem.

Po wyeliminowaniu przyczyn pojawienia się świerzbu u kotów, objawów choroby i metod leczenia, pozostaje właściwie wykorzystać otrzymane informacje i rozpocząć leczenie.

W żadnym wypadku nie należy go odkładać na odległą przyszłość, ponieważ może to prowadzić do poważnego uszkodzenia sierści zwierzęcia i uniemożliwić jego istnienie.

Metody leczenia roztoczy świerzbu u kotów

Koty jako zwierzęta domowe są dziś tak popularne jak psy. Są bardziej niezależni, ale potrzebują opieki.W końcu koty, podobnie jak psy, są podatne na wiele chorób.

Bardzo często koty cierpią na świerzb, który jest spowodowany przez małego pasożyta. W tym artykule omówiono sposób leczenia roztoczy świerzbu u kotów.

Objawy roztocza świerzbu

Przyczyną rozwoju świerzbu u zwierzęcia jest obecność pasożyta - roztocza swędzącego. Jest to mały stawonóg, który po wejściu do zwierzęcia penetruje wewnętrzną warstwę skóry. Najczęściej kleszcz pasożytuje na głowie i szyi.

Pierwszymi oznakami zakażenia tym pasożytem są pojawienie się czerwonych guzków na powierzchni skóry. Nazywa się je grudkami rumieniowymi. Te guzki są bardzo swędzące.

Z czasem rozwijają się następujące objawy złego samopoczucia:

1. grudki przekształcają się w grube skórki o szaro-żółtym kolorze. Zmiany są najbardziej zauważalne w okolicy uszu, gdzie występuje rzadka linia włosów;
2. po pewnym czasie dotknięte obszary skóry pojawiają się na klatce piersiowej, brzuchu i łokciach;
3. lichenizacja lub wtórne pogrubienie skóry;
4. wtórne łysienie;
5. zwierzę przeczesuje uszkodzone obszary skóry do krwi;
6. rozwój wtórnych infekcji spowodowanych przez rany;
7. przebarwienia. Wynika to z faktu, że samo zwierzę jest ranne w miejscach, w których gromadzą się pasożyty.

Są to klasyczne oznaki pasożytnictwa u kota świerzbu kleszcza. Czasami objawy mają mniej wyraźny obraz kliniczny.

Istnieje również syndrom zwany „świerzbem norweskim”. Cierpią na to kocięta, stare koty i osoby o słabej odporności. Swędzenie w tym przypadku jest łagodne lub nieobecne.

Ale jednocześnie charakterystyczne jest tworzenie ciężkich skorup, które są wynikiem dużego rozpowszechnienia pasożytów. Uważa się, że rozwój tej postaci choroby następuje z powodu braku reakcji nadwrażliwości, która w normalnych warunkach hamuje liczbę owadów.

Funkcje i rodzaje świerzbu

Roztocza swędzące, w zależności od gatunku, u kota mogą wywoływać rozwój różnych postaci choroby. Ten stawonóg jest czynnikiem wywołującym dolegliwości takie jak swędzenie świerzbu i innych chorób skóry, które są możliwe u ciepłokrwistych ssaków. Ten pasożyt może być przenoszony ze zwierzęcia na człowieka.

Stopień zagrożenia i zaraźliwości choroby zależy bezpośrednio od rodzaju swędzenia, które ją wywołało. Do chwili obecnej wyróżnia się następujące rodzaje chorób:

• sarkoptoza. Dolegliwość jest spowodowana przez Sarcoptes scabiei. Koty rzadko się rozwijają. Jest przenoszony na psy i ludzi. Pierwszymi objawami choroby są łysienie w obszarach, w których rosną krótkie włosy;
• świerzb. Sprowokowany jest przez Notoedres cati, który bardzo szybko się rozmnaża. Objawy świerzbu są silną próbą. Zwierzę przeczesuje się krwią;
• notoedroza lub swędzenie świerzbu. Choroba rozwija się z powodu pasożytnictwa podskórnych kleszczy gatunku Notoedres cati;
• nużyca. Czynnikiem sprawczym jest kleszcz Demodex folliculorum lub Demodex brevis. Jest to zakaźna forma świerzbu. Nie jest przenoszony na ludzi. Uważa się, że tylko psy są chore;
• świerzb ucha lub otodektoza. Choroba powoduje Otodectes cynotis. Kleszcze kumulują się wyłącznie w kampaniach usznych. Objawy charakterystyczne dla świerzbu rozwijają się tylko w okolicy ucha.

To nie jest pełna lista pasożytów, które mogą powodować świerzb u zwierząt domowych, w tym kotów. Wiele stawonogów stale przebywa w ciele zwierzęcia, nie powodując żadnych problemów zdrowotnych.Niewłaściwe odżywianie, obniżona odporność lub silny stres mogą wywołać rozwój choroby.

Czy choroba przenoszona jest na ludzi?

Jak wspomniano powyżej, niektóre rodzaje roztoczy świerzbu znalezionych u kotów są przenoszone na ludzi. Najbardziej zaraźliwym typem choroby jest sarkoptoza.

U ludzi po zakażeniu czynnikiem wywołującym tę chorobę rozwijają się objawy przejściowe w postaci grudkowej i swędzącej wysypki. Taka wysypka tworzy się dzień po infekcji.

Notothedroza jest również niebezpieczna dla ludzi. Jest to choroba kontaktowa, którą łatwo przenosi się na ludzi zarażonych zwierząt. Swędzenie żyje na nogach, rękach, brzuchu i klatce piersiowej osoby. Chorobę można łatwo wyleczyć, gdy ofiara skontaktuje się z dermatologiem.

Diagnoza choroby

Jeśli kot wykazuje pierwsze oznaki pasożytów, należy skontaktować się z weterynarzem w celu uzyskania pomocy. Lekarz dokonuje diagnozy na podstawie:

1. objawy kliniczne. Pozwalają zawęzić diagnozę do kilku chorób i przepisać dodatkowe badania;
2. badania mikroskopowe.

Specjalista, aby ustalić, z którym świerzbem choruje zwierzę, zleca następujące badania:

• powierzchowne skrobania skóry. Swędzenie można zobaczyć przez badanie mikroskopowe fragmentu skóry kota. Skrobanie informacji powinno obejmować cały obszar dotkniętego obszaru skóry. Dlatego skóra na skrobanie jest pobierana na uszy i łokcie;
• flotacja kału. Obecność roztoczy świerzbu u zwierzęcia można potwierdzić za pomocą mikroskopowej analizy kału. Kot jest w stanie połknąć owada podczas gryzienia swędzącego płata skóry;
• analiza pierwiastków miękkich za pomocą wodorotlenku potasu. Po dodaniu tej substancji do wełny, płatków skóry i łusek, a następnie odwirowania, można określić fragmenty ciał stawonogów. Ta metoda umożliwia identyfikację jaj pasożytów, które samicy udało się już złożyć w skórze;
• biopsja skóry. Nie jest uważana za najbardziej pouczającą, ponieważ ma niską czułość. Dlatego lepiej nie używać fragmentu skóry, ale grudki.

Leczenie choroby

Po tym, jak weterynarz przeprowadzi wszystkie niezbędne badania, zostaje zdiagnozowany z diagnozą i przepisuje leczenie. Co za świerzb tyka u kotów, to będzie leczenie. Również stopień uszkodzenia zwierzęcia przez pasożyty wpływa na reżim leczenia.

Leczenie świerzbu wywołanego mikroskopijnymi stawonogami należy prowadzić przez cały okres swędzenia. Dlatego czas leczenia wynosi około trzech tygodni.

Obecnie istnieje kilka sposobów leczenia świerzbu u kotów:

1. kąpanie zwierząt za pomocą specjalnych środków przeciwpasożytniczych. Najczęściej stosowana jest siarka wapienna. Kąpiel taka powinna być wykonywana co tydzień;
2. wprowadzenie leków przeciwpasożytniczych w środku. To jest alternatywne leczenie. Lek (np. Iwermektyna) należy podawać raz na 14 dni przez trzy procedury. Warto zauważyć, że niektóre rasy kotów (na przykład koty syjamskie) są nadwrażliwe na iwermektynę. Dlatego nie zaleca się korzystania z takiej opcji leczenia w tym przypadku;
3. nakładanie maści i kropli na dotkniętą skórę. Takie leki działają nie tylko jako leki, ale także jako skuteczna prewencja. Są bezpiecznym leczeniem dla wszystkich ras zwierząt.

W niektórych przypadkach, gdy rozwija się współistniejąca infekcja bakteryjna, lekarz weterynarii przepisuje antybiotyki.

Zapobieganie

Aby chronić kota przed świerzbem, konieczne jest zapobieganie rozwojowi tej dolegliwości. Polega na następujących działaniach:

• okresowe badania u weterynarza;
• regularne sprzątanie pomieszczeń domowych;
• stosowanie zewnętrznego sprzętu ochronnego (na przykład kropli) podczas chodzenia na świeżym powietrzu;
• Unikaj kontaktu z zarażonymi zwierzętami.

Kleszcze świerzbowe dla kotów to niebezpieczny pasożyt, który może powodować poważne zaburzenia i związane z nimi choroby. Dlatego kot powinien być objęty opieką i, przy najmniejszym podejrzeniu, zasięgnąć porady specjalisty.

Jak leczyć świerzb u kotów i zrozumieć, co to jest

Zakażenia pasożytnicze u zwierząt są dość powszechne, ale są wyjątki. Na przykład roztocza świerzbu często występują u psów, ale zdjęcia objawów i pierwszych objawów świerzbu u kotów są znacznie trudniejsze do znalezienia.

Jednocześnie, jeśli zwierzę nabyło tego rodzaju pasożyty, choroba jest trudna zarówno dla zwierzęcia, jak i jego właścicieli, którzy próbują znaleźć odpowiednie lekarstwo na pasożyty.

Jest to bardzo niebezpieczne, ponieważ przy niewłaściwym leczeniu lub przy jego całkowitej nieobecności mogą rozwinąć się poważne choroby skóry lub układowe.

Istota choroby

Świerzb to infekcja pasożytnicza, która dotyka zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Rozwija się w wyniku kontaktu ze skórą najmniejszych świerzbowców. Osiedlają się w głębokich warstwach naskórka, gryząc coś w rodzaju „tuneli”.

Ze względu na fakt, że taki szkodnik aktywnie je i rozmnaża się, chore zwierzę doświadcza silnego swędzenia, które jest szczególnie wyraźne w ciemności.

Cykl życia i warunki przeżycia różnych rodzajów kleszczy wahają się od 2 do 3 tygodni. W tym czasie samica składa kilkadziesiąt jaj. Dorośli żywią się krwią, cząsteczkami skóry i siarki z uszu kotów.

Uważa się, że swędzący świerzb, na który cierpią koty, nie jest niebezpieczny dla ludzi. Jednak w naturze istnieje kilka rodzajów roztoczy świerzbu, a niektóre z nich rzeczywiście są w stanie żyć i rozmnażać się tylko na kotach i innych zwierzętach domowych, podczas gdy inne nie mają nic przeciwko przeprowadzce do ich właścicieli. Jest to szczególnie niepokojące, zwłaszcza jeśli rodzina ma małe dzieci.

Złożoność leczenia tej infekcji u kotów polega na tym, że bardzo trudno jest samodzielnie wykryć patogen. Wynika to z jego rozmiarów i faktu, że ludzie wolą nie chodzić na powierzchnię skóry, spędzając większość swojego życia w głębszych warstwach.

Niemniej jednak szybkie wykrycie objawów świerzbu u kota pomoże uniknąć powikłań i infekcji gospodarstw domowych.

Najważniejsze cechy

Zakażenie kleszcza zwykle występuje u jednego zwierzęcia w trakcie ich „komunikacji” lub przez ręce właściciela. W ciągu kilku dni kochający właściciel może porównać objawy i pierwsze oznaki świerzbu u kota ze zdjęcia i zmiany w jego zachowaniu. W zależności od ciężkości czasu trwania choroby można zauważyć jej różne objawy.

Swędzenie zaczyna się od głowy i szyi, gdzie szkodniki zamieszkują i składają jaja. Nieleczone rozciągają się na brzuch, klatkę piersiową i inne części ciała kota. To pierwsza oznaka choroby, która wymaga uwagi.

Dyskomfort na skórze może stać się podstawą do rozwoju powikłań i dodatkowych objawów, w tym następujących patologii:

1. Wypadanie włosów, pojawienie się łysych plam.
2. Pojawienie się na ciele zwierzęcia ran i ran.Ten objaw jest nie tylko nieprzyjemny, ale także niebezpieczny, ponieważ grozi dodatkiem wtórnych infekcji: grzybów, bakteryjnych lub wirusowych chorób skóry.
3. Utrata apetytu, w którym zwierzę może pić wodę tylko przez kilka dni.
4. Letarg lub agresja w zachowaniu, która jest ochronną reakcją chorego ciała na długotrwały stres.

Takich objawów choroby nie można przeoczyć, są one jednak nieodłączne zarówno dla świerzbu, jak i innych infekcji pasożytniczych, na które może cierpieć kot.

W związku z tym, aby zidentyfikować prawdziwą przyczynę niepokoju i dyskomfortu zwierzęcia, należy skonsultować się z weterynarzem. Tylko lekarz może wyciągnąć odpowiednie wnioski, które są oparte na wynikach badania.

Po diagnozie lekarz będzie mógł przepisać kompleksowe leczenie kota. Podstawą terapii są środki zewnętrzne, które należy stosować kilka razy dziennie, aby zniszczyć całą populację szkodników, w tym larwy i jaja.

Jednak maści i spraye nie wystarczą, ponieważ ważnym warunkiem dla świerzbu jest obniżenie odporności. W związku z tym ważne jest podawanie zwierzęcych kompleksów witaminowych i immunomodulatorów. Gdy instrukcje lekarza są przestrzegane, objawy świerzbu i kotów domowych znikają po 5-7 dniach.

Podsumowując

Objawy świerzbu w uszach nie są powszechne, co oczywiście podoba się ich właścicielom. Niemniej jednak, jeśli zwierzę nie ma szczęścia, a on stał się ofiarą tej choroby, konieczne jest podjęcie niezbędnych kroków w celu wyleczenia go.

Kluczem do radosnego i zdrowego życia futrzanego zwierzaka jest wzmocnienie odporności i zapobieganie infekcjom pasożytniczym, które odbywa się za pomocą nowoczesnych i bezpiecznych leków.

We współczesnej medycynie zarówno importowane, jak i domowe środki służą do ochrony kota przed nieproszonymi gośćmi.

Wskazane jest stosowanie leków przepisanych przez lekarza, aby nie „leczyć” zwierzęcia, wyłącznie na podstawie jego zrozumienia diagnozy.

Jednocześnie lepiej jest odmówić niekonwencjonalnych środków, ponieważ są one nieskuteczne, a ich długotrwałe stosowanie tylko pogorszy sytuację.