Merhaba arkadaşlar! Böcek ısırığı geleneksel olarak nahoş hislerle ilişkilidir: ciltte kaşıntı, yanma, tahriş ...
Ancak, bunun onlardan kaynaklanan tek tehlike olmadığını hatırlamak önemlidir. Örneğin, aynı keneler (kesinlikle konuşmalarına rağmen böcek değillerdir) tehlikeli enfeksiyonlara neden olabilirler.
Rusya'da en yaygın olanlardan biri, kene kaynaklı borrelyozdur, ancak herkes ne olduğunu bilmiyor. Keneler en sık ensefalit ile ilişkilidir, nadiren orman yürüyüşlerine devam edenlere bile borrelyozis ve semptomlarını bilmek önemlidir. Tüm detaylar aşağıda!
Makalenin içeriği:
Kene kaynaklı borreliosis (kireç hastalığı)
Kene kaynaklı borreliosis (Lyme hastalığı), spiroketlerin neden olduğu ve kene ile bulaşan bulaşıcı bir vektör kaynaklı doğal odak hastalığıdır.
Lyme hastalığının kronik ve tekrarlayan seyre eğilimi vardır ve cilde, sinir sistemine, kas-iskelet sistemine ve kalbe ağır hasar verir.
Rusya'da Lyme hastalığının görülme sıklığı, nüfusun her 100 binde 1.7-3.5'dir. Lyme hastalığının yaygın olarak bilinmesi ve sadece nispeten yakın bir zamanda bağımsız bir statü kazanması - 70'li yılların ortalarından beri.
Büyük ölçüde antropojenik etkilerin neden olduğu çevresel değişikliklerden ve bu da kene sayısının dağılımının ve büyümesinin artmasına ve yeni odakların ortaya çıkmasına neden olmaktadır.
Ekilebilir alanların azaltılması, peyzaj düzenlemelerinin geliştirilmesi, banliyö inşaatlardaki artış, ormanların mozaik yayılmasına ve dolayısıyla kenelerin mevcudiyeti için ideal koşulların yaratılmasına neden olmuştur.
Daha önce vektörlerden kaynaklanan doğal fokal enfeksiyon odakları esas olarak ormanlarda ve kırsal alanlarda meydana gelmişken, şimdi şehir nüfusu için gerçek bir tehdit var.
Lyme hastalığını her yaşta alabilirsiniz. Yetişkin ixodid, bir ısırık ile insanları enfekte keneler. Ayrıca, Lyme hastalığının insidansı kene kaynaklı ensefalitlerden çok daha yüksektir.
Lyme hastalığı tehlikelidir, çünkü kene kaynaklı ensefalitten çok daha sık kronik formlar verir. Yetişkinler ve yaşlılar, eşlik eden kronik patolojinin varlığı nedeniyle daha ciddi bir şekilde hastalanırlar. Lyme hastalığından ölümcül vakalar henüz bildirilmemiştir.
Kene borreliosis nedeni
Kene kaynaklı borrelyozun etken maddeleri, Borrelia cinsinin spiroketleridir. Etken ajan, ixodid keneler ve bunların doğal konakları ile yakından ilişkilidir.
Kene kaynaklı borrelyoz ve kene kaynaklı ensefalit virüslerinin kene kaynaklı patojenleri için ortak vektör kene ve dolayısıyla hastalarda karışık enfeksiyon vakalarına neden olur.
Leningrad, Tver, Yaroslavl, Kostroma, Kaliningrad, Perm, Tyumen bölgelerinin yanı sıra kene kaynaklı borreliozis için Ural, Batı Sibirya ve Uzak Doğu bölgelerinin de endemik olduğu düşünülmektedir.
Adigey'de, ana vesayetçileri ve borrelia taşıyıcıları iksodid kenelerdir. Lyme hastalığı patojenleri tarafından kene istilası - farklı doğal odaklarda geniş bir aralıkta değişebilir (% 5-10 ila 70-90).
Lyme hastalığı gelişim süreci
Kene borreliosis enfeksiyonu, enfekte bir kene tarafından ısırıldığında meydana gelir. Kene tükürüğü olan Borrelia cilde girer ve birkaç gün çoğalır, daha sonra cildin diğer bölgelerine ve iç organlara yayılır.
Borrelia uzun bir süre (yıllarca) insan vücudunda kalabilir ve hastalığın kronik ve tekrarlayan bir seyrine neden olabilir.
Hastalığın kronik seyri uzun bir süre sonra gelişebilir. Borreliosisli bir hastalık geliştirme süreci, frengi gelişme sürecine benzer.
Lyme Hastalığı Belirtileri
Kene kaynaklı borreliosisin inkübasyon süresi ortalama olarak 2 ila 30 gündür - 2 hafta. Hastalığın başlamasının karakteristik bir belirtisi, ısırık bölgesinde cildin kızarıklığının bir kene ile ortaya çıkmasıdır.
Zamanla, noktanın orta kısmı mavimsi bir renk tonu alır veya kaybolur, bir halka şekli oluşturulur. Kene ısırığının olduğu yerde, noktanın merkezinde bir kabuk, sonra bir yara belirlenir.
İşlemsiz leke 2-3 hafta devam eder, sonra kaybolur. 1-1.5 ay sonra, sinir sistemine, kalbe ve eklemlere hasar belirtileri gelişir.
Lyme Hastalığı Tanıma
Bir kene ısırığı bölgesinde kırmızı bir lekenin ortaya çıkması Lyme hastalığı hakkında düşünmek için sebep verir. Teşhisi doğrulamak için bir kan testi yapılır.
Kene kaynaklı borreliosisin tedavisi, borrelia yıkımına yönelik tedavinin uygulandığı bulaşıcı hastalıklar hastanesinde yapılmalıdır.
Böyle bir tedavi olmadan hastalık ilerler, kronikleşir ve bazı durumlarda sinir sistemine ve eklemlere zarar gelmesinden dolayı sakatlığa yol açar.
Yaşam için prognoz olumludur.
Hasta olanlar 2 yıl tıbbi gözetim altında ve 3, 6, 12 ay sonra ve 2 yıl sonra muayene ediliyorlar.
Lyme Hastalığı Önleme
Lyme hastalığının önlenmesinde kilit öneme sahip olan, hem dolaylı önlemleri (koruyucu) hem de doğadaki doğrudan imhalarını kullanan kenelere karşı mücadeledir.
Endemik odaklarda korunma özel anti-mite giysilerinin yardımı ile sağlanabilir.Güzel şekilde giyindikten sonra, kendinizi “vücuda girmelerini” önleyerek kene ısırıklarından da koruyabilirsiniz.
Keneler genellikle kurbanı bekler, çimlerin üzerinde veya çalının dalında otururlar ve nadiren yarım metreden daha yükseğe çıkarlar. Bu nedenle, genellikle bir kişinin bacaklarına yapışırlar ve daha sonra bir ısırık ve emme için uygun bir yer bulmak için "sürünür".
Kene habitatlarında, koyu arka plana karşı lekelemek zor olduğundan, kıyafetlerde koyu renklerden kaçının. Dış kıyafeti pantolonlara, ikincisi çoraplara ve botlara sokun. Bir başlık yoksa, bir şapka takın, bir şapka altında uzun saçları gizlemeniz önerilir.
Kıyafetlerinizi rutin olarak inceleyin, baş ve gövdeyi, özellikle bel üstünden inceleyin, en sık oraya yapıştığını işaretleyin.
Keneler her zaman parkurlarda daha fazladır, bu yüzden mağdur bulmalarını kolaylaştırır. Bu nedenle, iz bırakmadan bir metre çimlere "düşerek" dinlenmemelisiniz. Güneşli, kuru keneler gölgede olduğundan daha az parlar.
Kenelerin çoğu türü için, insan barınağı rahat bir yaşam ve üreme için uygun değildir, ancak, uzun süre odadaki akarlar tehlikeli olabilir ve gerekirse bir kişiye saldırabilir.
Kenelerin odaya girmesi durumunda halıları zeminden kaldırmalı, elektrikli süpürge kullanarak derinlemesine temizlik yapmalısınız.
Cildinize zaten sıkışmış bir kene bulursanız:
- Hiçbir durumda kendiniz çekmeyin, çünkü gövdeyi kafadan ayırın (kafa gövde olmadan da olabilir).
- Keneyi çıkarmak için, 10-15 dakika sonra, keneyi cımbızla dikkatlice çıkarın, kafur veya bitkisel yağ ile doldurmak gerekir.
- Isırık bölgesini parlak yeşil veya iyot ile yağlayın.
- Keneyi çıkardıktan sonra, en kısa sürede borrelia varlığını incelemek için bakteriyolojik laboratuvara gelmelisiniz.
Kene kaynaklı borreliosis hastalığı
Kene kaynaklı ensefalit - merkezi sinir sistemini etkileyen tehlikeli bir viral hastalık - özellikle insidansın son dönemlerindeki artışla bağlantılı olarak ortaya konması zor.
Rusya'da, borreliosis ilk olarak serolojik olarak tespit edildi (yani, spesifik antikorların varlığına dayanarak), adında bir araştırma yapan Epidemiyoloji ve Mikrobiyoloji Bilimsel Araştırma Enstitüsü çalışanları tarafından tespit edildi. 1985’de E.I. Korenberg’in öncülüğünde N.F. Gamalei RAMS
Ancak sadece 1991'de, ixodik kene kaynaklı borrelyoz (İKB), Rusya'da kayıtlı resmi hastalık listesine dahil edildi.
En sık görülen bu hastalık Amerika Birleşik Devletleri'nde tanınmaktadır: yılda 16 binden fazla kişi hastalanmaktadır. Avrupa ülkelerinde şu anda borreliyoz insidansında bir artış gözlenmektedir.
Patojen - spiroşete
Zaten adın kendisinden, kenelerin bu hastalığın taşıyıcıları olduğu kadar kene kaynaklı ensefalit olduğu açıktır. Amerika Birleşik Devletleri'nde, Lyme hastalığı Ixodes scapularis keneler tarafından bulaşır. Avrupa'da, bu işlev Ixodes ricinus keneler tarafından ve bizim durumumuzda da meşhur tayga keneler Ixodes persulcatus tarafından gerçekleştirilir.
Borreliosis'in nedensel ajanı - kompleksin muhteşem Latince adı Borrelia burgdorferi sensu lato (s. L.) altındaki spiroşete - tanınmış sifilizin nedensel ajanı treponema ve leptospirozis etkenini, leptospira, leptospirozis etkeninin ciddi bir etkenini etkileyen ciddi bir hayvanı etkileyen, treponema ile yakından ilgilidir.
Bununla birlikte, son zamanlarda, başka bir tür olan B. spielmanii'nin, bu türlerin olası patojenliğini gösteren IKB hastalarından izole edildiği bildirilmiştir.
Borrelia dünyanın düzensiz bölgelerine dağılıyor. Rusya'da, ana epidemiyolojik önemi iki türdür - Baltık'tan güney Sakhalin'e kadar geniş ormanlık bölgede bulunan B. afzelii ve B. garinii.
Borrelia'nın araştırması 2000 yılında Kimyasal Biyoloji ve Temel Tıp Enstitüsünde başlatılmıştır. SB RAS'ın Hayvan Sistematiği ve Ekolojisi Enstitüsü ile ortaklaşa yapılan çalışmalar, Novosibirsk Bölgesi'nin Sibirya Şubesinin doğal odaklarında dolaşan borrelia türlerinin çeşitliliğini ortaya çıkarmayı amaçlamıştır.
Yaygın B. afzelii ve B. garinii'ye ek olarak, bu türlerin nadir genetik varyantları bulundu.
Işık mikroskopisine göre, Novosibirsk Bölgesi topraklarında tayga kenelerinin borrelia ile enfeksiyonu% 12-25'tir.
Borrelia'nın sabit ve hayati preparatlarının mikroskobik incelemesi, bitkilerden toplanan yetişkin kenelerin ve kısmen veya tamamen doymuş larvaların ve perilerin ortaya çıktığını göstermiştir.
Bu spiroketler kene gelişiminin tüm aşamalarında bulunduğundan - larvalardan yetişkin bireylere (yetişkinlere) kadar, hepsi enfeksiyon kaynağı olarak işlev görebilir. Patojen aktarım döngüsü, enfekte bir hayvana bulaşıcı olmayan bir kenenin beslenmesiyle başlar.
Bir sonraki beslenmede Borrelia ile enfekte olan keneler, bu mikroorganizmaları sağlıklı hayvanlara aktarabilir ve ayrıca enfekte memelilerden spiroketlerin ilave bir "kısmını" algılamaya devam edebilir.
Kene gelişiminin erken aşamalarında, küçük memeliler bu sürece dahil olur; Yetişkin keneler büyük memelilerde beslenmeye başlar ve ayrıca insanlara “bulaştırabilir” ve onları enfekte edebilir.
Kene tükürüğüyle birlikte bir memelinin vücuduna nüfuz etmiş olan spiroketler, ısırık bölgesinde deride yoğun şekilde çoğalmaya başlar.
Sadece deri altında hareket etmekle kalmaz, aynı zamanda kan damarlarına nüfuz ederek iç organlara kan akışıyla da taşınırlar.
Kan-beyin bariyeri de onlar için bir engel değildir: beyin omurilik sıvısında çoğaldıklarında, Borrelia ciddi nöroenfeksiyonlara neden olur.
İlk aşama geri dönüşümlüdür
Kene kaynaklı kene kaynaklı borrelyoz, cilt, kas-iskelet sistemi, sinir ve kardiyovasküler sistemlerin etkilendiği polis sistemik bir hastalıktır.
Hastalığın klinik belirtilerinin doğası evresine bağlıdır. Borreliosis enfeksiyonunun üç aşaması geleneksel olarak ayırt edilir. Hastalık, bir kural olarak, bir aşamadan diğerine geçen sırayla gelişir.
Kene emme bölgesinde küçük bir nokta ile başlar, yavaş yavaş çevreye göç eder. Tipik durumlarda, spotun merkezi aydınlanır ve çevre bölgeler, 15 cm'ye kadar çapa sahip düzensiz şekilli bir halka şeklinde parlak kırmızı bir merdane oluşturur.
Farklı eritem bölgelerinden alınan deri örnekleri üzerinde yapılan çalışmalar, eritema halkasının merkezinde Borrelia'nın pratik olarak bulunmadığını ancak bir kural olarak, her zaman periferde bulunduğunu göstermektedir.
Diğer inflamatuar değişikliklerle karşılaştırıldığında eritem ciltte yeterince uzun süre kalabilir.
Hastaların yaklaşık dörtte birinde, hastalığın cilt belirtilerine titreme, uyuşukluk, kas zayıflığı, eklem ağrısı ve şişmiş lenf düğümleri gibi semptomlar eşlik eder.
Ek olarak, kural olarak, akut bir şekilde başlayan ve ateş, eklem ağrısı ve baş ağrısı ile komplike olan eritem olmayan bir form vardır.
Ayrıca, bir kene ısırmasından sonra ilk kez hastalığın semptomlarının yokluğunun, hastalığın gelecekteki gelişimini dışlamadığı da belirtilmelidir. Hastalığın ilk aşamasında zamanında tedavi ile, tam bir iyileşme mümkündür.
Borreliosisin ikinci evresi enfeksiyondan ortalama 1-3 ay sonra gelişir. Bu zamana kadar, kan ve lenf akışı olan borreli, kaslar, eklemler, miyokard, omurilik ve beyin gibi çeşitli organ ve dokulara girer; ayrıca dalak, karaciğer, retina ve bunları etkiler.
Bu aşama hastalığın çok çeşitli klinik belirtileriyle karakterize edilir: nörolojik, kardiyak, deri vb.
Sinir sistemine verilen hasar belirtileri menenjit, mono ve polinörit, çok sık - yüz nevriti, vs. şeklinde kendini gösterir.
Son olarak, borreliosisin üçüncü aşaması altı ay içinde gelişir - enfeksiyonun vücuda girmesinden bir yıl sonra. Çoğu zaman, eklem, cilt ve sinir sisteminin kronik lezyonları bulunur.
Borrelyozun geç evresinin tedavisi uzun bir antibakteriyel tedavi süreci gerektirir, ancak daha sonra, artritli bazı hastalarda, antibiyotik tedavisinin bir seyesinden sonra aylar hatta birkaç yıl boyunca kronik enfeksiyon belirtileri görülür.
Bağışıklık tepkisi
Kural olarak, çeşitli patojenik mekanizmalar borreliyoz enfeksiyonu gelişiminde rol oynar. Menenjit ve siyatik gibi bazı sendromlar muhtemelen doğrudan organ enfeksiyonunun sonucunu yansıtır, ancak artrit ve polinötit, ikincil otoimmün yanıtın neden olduğu dolaylı etkilerle ilişkili olabilir.
Vücudun borreliosis enfeksiyonuna karşı bağışıklık tepkisi, farklı şekillerde kendini gösterir. Enfeksiyonun yayılmasını kontrol etmek için, vücut hem doğuştan (spesifik olmayan direnç) hem de adaptif spesifik bir immün tepkisini, yani enfeksiyöz bir maddeye karşı spesifik antikorların üretimini kullanır.
Hastalığın başlangıcından sonraki ilk iki haftada, çoğu hasta aslında vücudun bağışıklık tepkisi mekanizmasını tetikleyen bulaşıcı proteinler olan bazı borrelia antijenlerine karşı immünoglobulinler gösterir.
90'lı yıllarda. Geçtiğimiz yüzyıla ait ilk çalışmalar, bir anti-borrelyoz aşısı geliştirmeyi amaçlayan Amerika Birleşik Devletleri'nde yapıldı. Ancak, bugüne kadar, bu tehlikeli hastalığa karşı koruyan etkili bir aşı mevcut değildir.
Muhtemelen, güvenli aşılar elde etmedeki zorluklar, borreliosis enfeksiyonunda gözlemlenen bağışıklık tepkisinin özellikleri ile ilgilidir.
Vücudun kendi proteinlerinin bir kısmına karşı antikor üretimini başlatabilir, yani tehlikeli otoimmün reaksiyonlara neden olabilir.
Bu bağışıklık tepkisinin nedeni, eklemlerimizin iç yüzeylerini kaplayan sinovyal zardaki T hücrelerimiz tarafından üretilen benzerlik olan moleküler taklitçiliktir.
Bu nedenle, OspA lipoprotein aşısıyla aşılamadan sonra ortaya çıkan komplikasyonlar çoğu durumda artrit ve otoimmün romatoid artrit şeklinde ortaya çıkmıştır. Kabul edilebilir, zararsız ve aynı zamanda etkili bir aşı oluşturma çalışmaları devam etmektedir.
ICD teşhisi nasıl yapılır?
İYE teşhisi genellikle epidemiyolojik tarihçesi (ormanı ziyaret etme, kene ısırması) ve ayrıca eritema migrenlerinin varlığı olan hastalığın klinik belirtileri temelinde yapılır.
Teşhis için özellikle zorluk, kene kaynaklı ensefalit veya anaplazmoz gibi kenelerden bulaşan diğer enfeksiyonlarla birlikte eritem olmayan formlarda ortaya çıkan hastalıklardır.
Klinik pratikte, hastanın eşzamanlı olarak, eritem borrelyoz ve kene kaynaklı ensefalit şeklinde ortaya çıktığı durumlar vardır, bu da komplikasyonlar nedeniyle tekrar hastaneye yatmasına neden olmuştur.
Eritem olmayan form vakaları yalnızca laboratuvar testleriyle teşhis edilebilir. Deri örneklerinden, kan serum örneklerinden, beyin omurilik veya sinoviyal sıvılardan yetiştirme yoluyla özel ortamlara izolasyon, özel koşullar, pahalı reaktifler gerektirir, çok zaman alır ve en önemlisi etkisizdir.
Mikroskobik çalışmalar genellikle kene borrelia enfeksiyonunun analizinde kullanılır, ancak pratik olarak IKB teşhisinde kullanılmazlar, çünkü Borrelia enfekte bir kişinin dokularında ve vücut sıvılarında mikroskop altında tespit edilemeyecek şekilde birikmez.
Borrelia'nın tespiti için, patojenin DNA'sını tespit edebilen bir polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) kullanılabilir.
Bu tür çalışmalar yaparken, bir kene içinde yer alan borrelia sayısının bir ila altı bin arasında değiştiğini gösterdik.
Bununla birlikte, günümüzde borreliosisin tanısı için diğer bütün yöntemler gibi PCR-bazlı yöntem, hastalığın tanısı için bağımsız bir test olarak önerilmemektedir.
Bu durumda, bu yöntemin duyarlılığı yetersizdir, bu da “yanlış negatif” olarak adlandırılan sonuçlara yol açabilir.
Karışık enfeksiyonların zamanında tespiti için, DNA tayininin kene emme işleminden sonraki ilk dört haftada yapılması gerekir.
Bununla birlikte, elde edilebilecek negatif bir sonuç, hastalığın varlığını dışlamaz ve 3-6 hafta sonra serolojik testler gerektirir (spesifik antikorlar için).
ABD ve Avrupa'da, borrelyozis serodiagnosisinin güvenilirliğini artırmak için iki aşamalı kan serumu test şemasının kullanılması önerildi, ancak Rusya'da, ev içi test sistemlerinin bulunmaması nedeniyle iki aşamalı bir yaklaşım uygulanmıyor.
Ek olarak, ICD'li hastaların kan serumundan immünoglobulinler, farklı türlerdeki borreliaların ana proteinleri ile farklı şekilde reaksiyona girebilir, bu nedenle bir ülke için geliştirilen test kriterleri bir başkası için uygun olmayabilir.
Serolojik tespit yöntemleri artık Rusya'da yaygın olarak kullanılmaktadır: enzim bağlı immünosorbent deneyi (ELISA) ve tanısal önemi karşılaştırılabilir olan dolaylı immünofloresans reaksiyonu (RNIF).
Genel olarak, modern serolojik testlerin bir kombinasyonunu kullanmakta bile hastalarda antikorları tespit etmenin etkinliği hastalığın evresine bağlıdır.
Öyleyse borreliosis - yaşam için ortak bir enfeksiyon veya hastalık mı? Aslında, bu hastalık ilk bakışta göründüğü kadar zararsız değildir.
Bazen vücudun borrelia ile enfeksiyonu uzun vadeli ciddi sonuçlara neden olur, ancak daha yakından incelendiğinde daha önce hastaların maruz kaldığı borreliosis ile ilişkili olabilecek hastalıklar.
ICD'nin tedavisi bazen olduğu gibi, akılsızca antibiyotik almayı içermemelidir. Bu, yalnızca klinik semptomları değil, aynı zamanda hastalığın seyrini ve eşlik eden hastalıkların varlığını kişisel özelliklerini tanımlayabilen profesyonellerin işidir.
Bu nedir
Lyme hastalığının etken maddesi Spirochetaceae familyasından Borrelia (Borrelia burgdorferi) türlerinden biridir. Bu, ılıman iklim bölgesinde insanlara patojenik ve yaygın olan tek borrelia türüdür.
Rusya'da, Lyme hastalığı Leningrad, Tver, Yaroslavl, Kostroma, Kaliningrad, Perm, Tyumen bölgelerinin ormanlarında yapılan bir kene ısırmasından sonra enfekte olabilir.
Urallar'da, Batı Sibirya'da ve Uzak Doğu'da, meralarda borrelyoz taşıyan keneler bulunur. Mevsime bağlı olarak, bir kene ısırığından sonra hastalık olasılığı% 5 ila% 90 arasında değişmektedir.
Neler oluyor
Enfeksiyon, enfekte bir kene tarafından ısırıldığında meydana gelir.Kene tükürüğü olan Borrelia cilde girer ve birkaç gün çoğalır, daha sonra cildin diğer kısımlarına ve iç organlara (kalp, beyin, eklemler, vb.) Yayılır.
Uzun süre Borrelia (yıl) insan vücudunda kalabilir ve hastalığın gecikmesine, hastalığın kronik seyrine ya da belirgin bir iyileşmeden sonra borellayozis dönüşüne neden olabilir.
Tezahür edilen nedir
Bir ısırıktan ilk semptomların başlangıcına kadar, ortalama 2 ila 30 gün geçer, ortalama - 2 hafta. Vakaların% 70'inde hastalığın başlamasının karakteristik bir belirtisi, ısırık bölgesinde cildin kızarıklığıdır.
Kırmızı nokta kademeli olarak artarak 1-10 cm çapında, bazen 60 cm veya daha fazla olabilir. Nokta şekli yuvarlak veya ovaldir, daha az düzensizdir. İltihaplı cildin dış kenarı kırmızıdır, cilt seviyesinin biraz üstüne çıkar.
Zamanla, noktanın orta kısmı mavimsi bir renk tonu alır veya kaybolur, bir halka şekli oluşturulur. Kene ısırığının olduğu yerde, noktanın merkezinde önce kabuğu görebilirsiniz, sonra yara skarlaşır.
İşlemsiz leke 2-3 hafta devam eder, sonra kaybolur. 1-1.5 ay sonra, sinir sistemine, kalbe veya eklemlere zarar geldiğini gösterir.
tanılama
Deri belirtileri aşamasında Lyme hastalığı teşhisi koymak büyük başarı olarak değerlendirilmelidir. Maalesef, iç organlara verilen hasar tam güçle kendini gösterdiğinde, hastalık çok geç şüpheli olabilir.
Borreliosis tanısını özel bir kan testi kullanarak onaylayın. Bu tür çalışmalar bulaşıcı hastalıklar hastanelerinde uzmanlaşmış laboratuarlarda yapılır.
tedavi
Lyme hastalığı, her şeyden önce Borrelia'nın yok edilmesine yönelik tedavi yapılan bulaşıcı hastalıklar hastanesinde tedavi edilir.
Bu tedavi olmadan hastalık ilerler, kronikleşir ve bazı durumlarda sakatlığa yol açar.
Enfekte bir kene tarafından ısırıldıktan sonra Lyme hastalığının önlenmesi için, doksisiklin 5 gün boyunca günde 2 kez 1 tablet (0.1 g) alınması önerilir (12 yaşın altındaki çocuklar için reçete edilmez). Bununla birlikte, bir antibiyotik almadan önce doktorunuza danışmalısınız - ilacın kontrendikasyonları vardır.
Tarihsel arka plan
1922'de, Fransız doktorlar Garin (Ch. Garin) ve Bujadou (A. Bujadoux), radikalüloneürit ve deride kademeli olarak yerleşen lekelerle birlikte meningoensefalitli bir hastayı tanımladı.
1930'da İsveçli dermatolog Sven Hellerström, bu semptomların bir önceki kene ısırığı ile ilgili olduğunu ortaya koydu. 1941'de bir Alman nörolog Alfred Bannwart (1903-1970) benzer semptomları olan hastalarla ilgili gözlemlerini yayınladı, ancak hastalığın kronik seyri.
Ve 1948'de İsveçli mikrobiyolog Karl Lennhoff, göçmen eritemden etkilenen deri örneklerinde spiroketleri keşfetti.
Tüm bu hastalıkların topluluğu nispeten yakın zamanda keşfedildi, 1 Kasım 1975'te Lyme kasabasında (Connecticut, ABD), bir kerede, iki çocukta ani çocuk romatoid artriti gelişimi aniden teşhis edildi.
Ardından, aynı şikayetler (eklemlerdeki ağrı ve ciltte karakteristik göç lekeleri) birkaç yetişkin tarafından yapılmıştır.
1977'de, romatolog Allen Stear ve Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi çalışanları anket yaptı ve Lyme kentinde, sakinlerin% 25'ine jüvenil romatoid artrit teşhisi konduğunu tespit etti. Ayrıca, hastalığın kene ısırığından sonra ortaya çıktığını da buldular.
Lyme hastalığının etken maddesi 1982'de mikrobiyologlar Willy Burgdorfer (İsviçre) ve Alan Barbour (ABD) tarafından izole edildi. İsviçreli bilim adamının şerefine ve bu çeşitlilikteki Borrelia - Borrelia burgdorferi adını verdi.
Garin, Bujado ve Bannwart ve Lyme hastalığı - borreliosis tarafından tarif edilen sendromun ortak bir yapıya sahip olması, 1984 yılında kurulmuştur. Ülkemizde enfeksiyon ilk olarak 1985 yılında Kuzeybatı bölgesindeki hastalarda serolojik olarak doğrulandı.
Etiyoloji veya borreliyoz nedeni
Lyme borreliosis'in etken maddeleri, Borrelia cinsinin (sol veya dekstrorotatory spiral şeklinde mobil gram negatif bakteriler) spiroketleridir. Bunlar kemoorganotrofik anaeroblardır, ağırlıklı olarak hücre içi kalıcılığı olan parazitleri zorunlu kılar.
İnsanlar için on üç borrelia geninin üçünün patojenitesi kanıtlanmıştır: B. burgdorferi sensu stricto, B. garinii ve B. afzelii.
Borrelia, yirminci yüzyılın başlarında bu spiroket cinsini inceleyen Fransız mikrobiyolog Amedey Borrel (1867-1936) 'dan sonra ismini aldı.
epidemioloji
Lyme borreliosis, bulaşıcı bir patojen geçirgenliği mekanizması olan doğal bir fokal zoonozdur. Doğada, Borrelia keneler ve vahşi hayvanlar arasında dolaşır.
Orman ve orman-bozkır bölgelerinde hastalık vakaları yaygındır. Ortalama olarak, Rusya'da Lyme borreliosis görülme sıklığı% 5.5'tir (Kuzeybatı bölgesinde% 11.5'e kadar).
Rusya'da kenelerin Ixodes persulcatus ve I. ricinus'un borrelia ile enfeksiyonu% 10-70 arasındadır. Olguların% 15'inde, kenelere borreliaya ek olarak, karma enfeksiyonların oluşmasına neden olan kene kaynaklı ensefalit ve / veya ehrlichiosis patojenleri bulaşmaktadır. Ayrıca, kenelerin% 7-9'u aynı anda birkaç Borrelia geniyle enfekte olabilir.
Borreliosisin tarihsel olarak oldukça yeni bir bulaşıcı hastalık grubu olmasına rağmen, hastalığın kendisinin daha yeni ortaya çıktığını varsaymaması gerekir.
Örneğin, 28 Şubat 2012 tarihinde doğa bilimleri bilgi portalı web sitesinde yayınlanan bir makalede, B. burgdorferi genomunun parçaları, 5300 yıl önce Alpler'de ölen bir kişinin kalıntılarından çıkarılan materyalde bulundu.
Patogenez ve klinik sunum
En sık olarak, bir kişinin enfeksiyonu, ince deri ve bol miktarda kan temini (boyun, göğüs, aksiller boşluklar, kasık kıvrımları) bulunan yerlerde bir kenenin emilmesi sonucu meydana gelir.
Kuluçka süresi 2 ila 30 gündür (en sık - 2 hafta). Kireç borreliosisinin 3 aşaması vardır, ancak aralarında klinik olarak net bir sınır çizilmesi imkansızdır.
Lokal enfeksiyon evresi
Cilde giren Borrelia makrofajlar tarafından emilir ve bakteriyofajların aktivasyonu ve doğrudan ekotoksinlerin üretilmesi ve endotoksinlerin salınması nedeniyle lokal enflamatuar reaksiyon gelişmesine neden olur. Bazen tamamlanmamış fagositoz gözlenir ve ardından mikroorganizmaların devam etmesi için koşullar yaratılır.
İlk birikim yerine, Borrelia aktif olarak iltihap faktörlerinden etkilenir, hareketliliği kaybeder, sayıları azalır, lokal iltihaplanma olayları azalır ve eritem merkezindeki “aydınlanma” formları. Spot büyüklüğü 5-15 cm'dir.
Yeni halkaların veya hiperemi lekelerinin oluşumu, enflamatuar faktörlerin konsantrasyonunun hala düşük olduğu komşu bölgelere bağımsız translasyon hareketi yapabilen yeni borrelia jenerasyonlarıyla ilişkilidir.
Bazen borrelyozisli göçmen eritem hiç gelişmez ve hastalık genel zehirlenme belirtileri ile kendini gösterir - ikinci fazın klinik belirtileri.
Yaygınlaştırma Aşaması
4-6 haftalarda, birincil odakta patojenler biriktikçe, kan dolaşımını, lenfleri ve ayrıca kendi hareketleri nedeniyle vücutta yayılırlar.
Klinik olarak, enfeksiyonun genelleşmesine genel zehirlenme belirtileri ve çeşitli organlarda hasar eşlik eder. Hastaların% 5-10'unda, hastalığın göçmen eritem tarafından tezahür ettiği hastaların% 5-10'unda kız cilt odakları bu aşamada oluşur. Birincil odaklamaya çok benzerler, ancak genellikle boyut olarak daha küçüktürler.
Evre organ lezyonları
Organ ve sistemlerde patojenlere uzun süre maruz kalmanın bir sonucu olarak gelişir. Deri, merkezi ve periferik sinir sistemi parçaları, kas-iskelet sistemi, kalp vb. Etkilenebilir.
Humoral (antikorlar ve kompleman sistemi) ve hücresel (aktive T-lenfositler) immün yanıtları öne çıkmaktadır. Borelia'nın antijenik spektrumu, sadece farklı genovidovlarda değil, aynı zamanda bir genovidin izolatları arasında çok değişken ve farklıdır.
Makrofajları ve T ve B lenfositlerini aktive ederler. Ayrıca üretilen antikorlar, hem Borrelia antijenlerine hem de doku proteinlerine (aksonal doku proteinleri, sinovyal membran proteinleri, vb.) Karşı çapraz immünolojik aktiviteye sahiptir.
Sonuç olarak, zamanla, otoimmün mekanizmalar patogenezde öncü bir rol oynamaya başlar ve borreliosis enfeksiyonu tetikleyici olarak hareket eder.
Ek olarak, B. burgdorferi, Bbtox1 olarak adlandırılan bir ekotoksini sentezler. Etkisi botulinum toksini C2'ye benzer ve borrelia'nın sinir sistemi üzerindeki etkisini belirler.
En sık, etkilenen sinir sistemi: seröz menenjit veya meningoensefalit, kranyal sinir nöriti, radiküloneürit.
Menenjit, baş ağrısı, bulantı, kusma, fotofobi, sese ve ışık uyaranlarına aşırı duyarlılık gelişirken, göz kürelerinin hareket etmesi sırasında ağrı görülür.
Orta derecede sert boyun, karın reflekslerinde azalma veya yokluk vardır. Beyin omurilik sıvısı berraktır, basıncı normal sınırlar içindedir, orta derecede lenfositik pleositoz (1 inl'de 100-300 hücre) sıklıkla yüksek protein içeriğine (0.66-1.0 g / l'ye kadar) ve normal veya hafif artmış glikoz konsantrasyonuna karşı gözlenir.
Hastaların üçte birinde uyku bozukluğu, distraksiyon, hafıza kaybı, artan sinirlilik, duygusal dengesizlik, kaygı (asteno-nörotik sendrom belirtileri) var.
Kranial sinir nöriti nörolojik bozukluğu olan hastaların yaklaşık yarısında ortaya çıkar. En sık etkilenen VII çiftidir (cilt hassasiyetini bozmadan yüz kaslarının parezi).
Eğer V çifti patolojik sürece karışırsa, hasta yüzün etkilenen yarısının, kulaktaki ağrı ve alt çenenin uyuşuk ve karıncalandığını hisseder.
Okomotor, yakınsama bozukluğu, görme bozukluğu olan görme duyusu, işitme bozukluğu olan görme duyusu olanlar ve daha az sıklıkla glifofaringeal ve vagus sinirleri gibi sinirler de etkilenebilir.
Nörolojik semptomları olan hastaların üçte birinde omurilik sinirlerinde bozukluklar görülür. Eğer bozukluklar hassas tipe göre gelişirse, hastalar servikal bölgede şiddetli ağrıdan, omuz kuşağından veya alt sırttan şikâyet ederler, bunlardan birine veya her ikisine karşılık gelen uzuvlara ya da bu alandaki uyuşukluk veya diğer hoş olmayan hislere yayılırlar.
Aslında, Bannwart sendromu, sinir sisteminin tüm bu lezyonlarının bir birleşimidir. Bu tür hastaların sadece% 40'ında göçmen eritem görülür.
Borreliosis enfeksiyonunun diğer hedef organları kalp, eklem ve deridir.Kalp hasarı ile miyoperikardit gelişir, eklemler - reaktif artrit (Lyme borreliosis hastalarının% 2-10'unda), cilt - benign lenfositoma.
Borreliosisin Teşhisi
Karakteristik klinik belirtilere ek olarak, epidemiyolojik bir tarih önemlidir (endemik bölgelerde olmak, son 10-14 gün içinde emmeyi işaretlemek).
Laboratuvar tanılarında, çeşitli materyallerin (kan, beyin omurilik sıvısı, lenf, intraartiküler sıvı, doku biyopsileri vb.) Mikroskopisi en sık kullanılır.
Genel zehirlenme sendromu belirtileri klinik tabloda görülüyorsa, akut solunum yolu enfeksiyonları ile ayırıcı tanı konulmalıdır.
Eritem varlığında - eritip şeklinde bir eritema ve böcek ısırığına alerjik reaksiyon şeklinde. Eritem olmayan durumlarda tarihte bir kene ısırığı varlığında oluşur - kene kaynaklı ensefalit.
Akut dönemde önde gelen meningiyal sendrom ise, ayırıcı tanı başka bir etiyolojinin seröz menenjiti ile konulur.
Kene borreliosis tedavisi ve prognozu
Orta ve şiddetli derecede borrelyozisli hastalar enfeksiyöz bölümlerinde hastaneye yatmaktadır. Hafif formlarda ayakta tedavi mümkündür.
Etiyotropik bir tedavi olarak, tetrasiklin antibiyotikleri veya yarı sentetik penisilinler (oral veya parenteral) reçete edilir.
Kronik formlarda veya nükslerde, 3.-4. kuşak sefalosporinler (örneğin seftriakson) tercih edilen ilaçlardır.
Patogenetik tedavi, klinik tabloda hangi sendromların baskın olduğuna bağlıdır. Yüksek ateş ve şiddetli menenjit fenomeninde, zehirlenmeyi azaltmak ve asit-baz durumunu düzeltmek için parenteral glukoz-tuz izotonik çözeltileri verilmesi tavsiye edilir.
Dokularda mikro sirkülasyonu iyileştirmek ve remiyelinizasyon süreçlerini hızlandırmak - vasküler ajanlar, antioksidanlar, ayrıca sinir dokusunda metabolik süreçleri uyaran ilaçlar, steroidal olmayan anti-enflamatuar ilaçlar (indometasin, piroksikam), analjezikler (parasetamol, tramal) proserin, oksazil, ubretid).
Tedavi sırasında nörolojik semptomlar genellikle birkaç ay sonra tamamen kaybolur. Astheno-neurotic sendromu 12 aya kadar sürebilir.
Eritem genellikle 3-4 hafta sonra kaybolur (birkaç ay sonra daha az görülür). Yerinde cildin soyulması, hiperpigmentasyon gözlenir ve hasta kaşıntı, karıncalanma ve ağrı duyarlılığında bir azalma olduğunu not eder.
Tedavinin veya irrasyonel tedavinin yokluğunda, Bannwart sendromu zamanla ilerleyen iltihaplanmanın sinir sistemindeki atrofik ve dejeneratif değişikliklere neden olduğu kronik bir seyir izler.
Bu hastalarda uyku bozuklukları, dikkat dağınıklığı, hafıza kaybı, duygusal dengesizlik, kaygı görülür.
Bu aşamadaki patogenez sinir liflerinin demiyelinizasyonu olduğundan, ilerleyici ensefalomiyelit sıklıkla multipl sklerozu taklit eder, epileptiform nöbetler, ensefalopati de gelişebilir.
Kranyal sinirler sıklıkla, özellikle vestibulokoklear'i (vakaların% 15-80'i), ardından görselleri (% 5-10'u) etkilemektedir.
VIII çiftinin işitsel dalı acı çekerse, hastalar kulak çınlaması, işitme kaybı; vestibüler ise - baş veya vücudun keskin bir dönüşünden kaynaklanan baş dönmesi.
İkinci çiftin yenilgisi durumunda, bir veya her iki gözün görme keskinliği azalır, görsel alanlar değişir, skotomlar görünür, görmenin parlaklığı veya kontrastı düşer, renkler bozulur.
Vakaların% 40-60'ında, nöroborreliosisin kronik seyri cilt lezyonlarıyla birleşerek kronik atrofik akrodermatit gelişimine neden olur. Ve vakaların% 30-35'inde - reaktif artrit ile.
önleme
ABD'de, 1998'de iki monovalent rekombinant aşı, yaklaşık% 65-80'lik bir verimlilikle lisanslandı. Rusya'da, Lyme borreliosis'e karşı bir aşı geliştirme çalışması henüz yapılmamıştır.
Ancak acil antibiyotik tedavisi aktif olarak kullanılır - kesin olarak tespit edildiğinde, kene borrelia ile enfekte olduğu kesin olarak tespit edildi.
Yorum bırak