Patates üzerinde kabuk: Bu belasından kaçınmak için dünyayı nasıl iyileştirirsiniz

İyi günler! Geçenlerde özellikle yetenekli bir bahçıvanla bir anlaşmazlık yaşadım. Bir kişiyi ikna etmek yararsızdı.

Patatesin üzerinde pislik var. Toprağın bitkin olduğuna ve mümkün olduğu kadar taze gübre ile lezzetlendirilmesinin gerekli olduğuna karar verdi.

Bir kamyon sipariş ettim, tarlaya döktüm ve mükemmel bir hasat için tam bir güvenle bekledim. Sonuç üzücü - yumru yumrular üzerinde daha da ortaya çıktı. Bu makalede size patateslerde küsme varsa ne yapılacağı, toprağın nasıl işleneceği ve neyin önlenmesi gerektiği hakkında anlatacağım.

Toprağı iyileştir, yok et

Bahçıvanlar, patates ezmesi yenilgisi olduğundan şikayet ederler. Ayrı bir arsa tahsis edilmiş gibi görünüyor ve çeşitleri iyi seçilmiş ve kanıtlanmış, ancak ürün yok. Ve yumrular wireworm tarafından çok sakatlandı. Ne yapmalı?

Tabii ki, bölgedeki toprağı bir çamaşır suyu çözeltisiyle aşındırabilirsiniz, ancak daha sonra toprak kendini koruma ve faydalı ve patojenik mikroorganizmaların dengesini koruma yeteneğini kaybeder.

Patates kabuğu, toprakta 6-7 yıl devam eden bir mantar hastalığıdır. Her sene ona yiyecek verildiği ve aynı yerde patates yetiştirdiği için ondan kurtulmak çok zor.

Scab alkali topraklarda çok aktif olarak gelişmektedir ve bahçıvanlar toprağa sıklıkla kül eklediğinden, daha da alkalize olur. Dikkatle azotlu gübreler de uygulanmalıdır, çünkü nitratlar da hastalığın gelişmesine neden olmaktadır.

Ayrışmış bitki ve organik kalıntılar hastalığın gelişmesine katkıda bulunduğundan, patatesin altına taze gübre eklemek istenmez. Ancak yüksek humus içeriği tam tersi: toprak ne kadar verimli olursa, hastalık o kadar kötü hisseder.

Tabii ki, patates porsiyonunda siderate kullanmanız gerekir. Hasattan hemen sonra bunları ekin ve fidelerin ardından kazın. Toprağa gömülü olan yan tabakalar, kabuk ilacı patojenlerinin doğal düşmanı olan saprofit mantarlar ve bakterilerin çoğalmasına katkıda bulunur.

Yumruların yenilgisini azaltmak, hasat öncesi biçme üstlerinde yaklaşık bir hafta içinde çok yararlıdır. Üst kısımlar olmadan, yumru kökler daha hızlı olgunlaşır, integumenter dokular daha yoğun hale gelir ve kabukla yenilmez hale gelir.

Birlikte, bakımın bileşenleri - ürün rotasyonu, yandan yetiştirme - el sicim sayısını önemli ölçüde azaltabilir.2-3 yıl boyunca, sabit donların başlamasından önce, derin kazmak durumunda, zararlılardan tamamen kurtulabilirsiniz.

Larvalar soğukta ölür. Ancak ilkbaharda gevşeme gereklidir, çünkü larvalar doğrudan güneş ışığına tahammül edemezler ve böceklerin yumurtlaması da yok olur.

Basit tuzaklar düzenleyebilirsiniz: Nisan ayında küçük çukurları yarı olgunlaşmış çimlerle doldurun, nemlendirin ve tahtalarla kapatın. Wireworm bu çukurlara isteyerek yerleşir ve birkaç gün içinde larva içeren çimenler seçilebilir ve yakılabilir. Ve yeni bir çim serisini döşemek için deliğe.

Uyuzsuz patates

Her şeyden önce, iki ila üç yıl boyunca patatesleri tek bir yere ekemezsiniz, böylece enfeksiyon toprakta birikir. Patates toprağı önceden hazırlanmalı, toprakta gübre olarak kullanılan yeşil gübre kullanılarak kabuk patojenlerinden temizlenmelidir.

Erken sebze topladıktan sonra veya mevsim boyunca - ilkbahardan yaz sonuna kadar - gelecekte patates ekmeyi planladığınız alanı ekin, lupin, bezelye, fasulye, hardal, kolza gibi yeşil gübreler.

Çiçeklenme veya baklagillerde ilk meyvelerin oluşumunu takiben, bu tıbbi bitkileri 15-20 cm derinliğe kadar toprağa gömün.Bu teknik, saprofitik mantar ve bakteri toprağının gelişimine katkıda bulunur ve bunlar da kabuk patojenlerinin karşıtlarıdır. Ek olarak, yeşil gübre toprak kalitesini arttırır.

Toprağa 2-3 yaşında (500-600 kg başına 500-600 kg) iyi çürümüş organik madde koyarsanız, kabukların zararının azaldığını unutmayın. Mineral gübreler, nitrojenin fosfor ve potasyum oranının böyle bir oranda olduğu faydalıdır - 1: 1, 2: 1, 2: 1,5.

Gerekli mikro besinler

Ekili patateslerin kabuklara daha dayanıklı hale getirilmesi için doğrudan çalıların altına bakır, manganez ve bor uygulanır. Yüz metrekarede, 40 g bakır sülfat, 20 g manganez sülfat ve 25 g borik asit harcamak gerekir. Suda çözünebilen manganez özellikle kullanışlıdır, çünkü kabuk, tam yokluğunda özellikle yaygındır.

Kireç toprağın düşmanıdır

Orta şeritte, kireçle aşırıya kaçmamak önemlidir (güneyde kontrendikedir). Fideler için sadece küçük dozlar (yüz metrekare başına 5-8 kg) organiklerle birlikte veya ayrı olarak eklenebilir.

Kireçlendiğinde manganezin patatesler tarafından daha az emildiği ve kabuk kabuğunun gelişiminin arttığı unutulmamalıdır.

Hasattan önce üstleri biçin.

Bitkilerin kabuklara zarar vermesini azaltmak için, alanı yumru köklerin bağlandığı andan itibaren ve çapı 2-3 cm olana kadar sulayın. Bu zamanda, dünyanın yumru oluşumu bölgesindeki nemi en az% 75-80 olmalıdır. Hasattan bir hafta önce üstleri biçmeyi unutmayın.

Bu yöntem sayesinde, yumru kökler daha hızlı olgunlaşır, iç kısım dokuları daha güçlü hale gelir, bu da kabuklara daha az hassas olmaları anlamına gelir.

Dikkat

Patatesleri taze gübre ve diğer tanımlanmamış organik gübrelerle beslemeyin. Patates için en iyi öncüllerin mısır, sofra pancarı, havuç, lahana olduğunu unutmayın. Patatesiniz sık sık hastalanırsa, kabuğa daha dayanıklı olan çeşitler seçin.

Ortak kabukları yok ediyoruz

Yaygın hastalıklardan birine kabuk denir. Kabuk, patatesin çok nadir görülen ve yaygın bir mantar hastalığıdır. Bu sebzeyi yetiştirdikleri her alanda bilinmektedir.

Patates kabuğu, kültürün yeraltı organlarını etkiler. Yumrularda kahverengi kontür, çatlak veya şişkinlik görülür. Çatlaklar, en yoğun kabuk öldürücüsü olarak görünmektedir ve patatesleri büyük ölçüde deforme eder.Ancak hastalık bir çalıyı etkilemez, bir bütünden diğerine yayılır ve tüm ekimi etkiler.

Büyüyen patateslerin incelikleri

Neredeyse herkes patates yetiştirmekle meşgul, çünkü bu sebzeden gelen yemekler her gün ve bize tanıdık geliyor. Büyük ölçekli üretimi de ülkedeki ilk derecelendirme pozisyonlarından birini kaplar. Bu nedenle, verimi arttırma konusu tüm bahçıvanları da içine aldı.

Her yıl yeni teknik araçların ortaya çıkması, işleme teknolojilerinin aksine yıllık verimin düşmesi ironiktir. Hastalıklar ve böcekler, yeni güçlü zehirlere, zehirlere alışmak ve bunları uygulamak, daha istikrarlı ve zararlı hale geliyor. Onlara karşı mücadele her zaman etkili değildir.

Ve en azından bir çeşit mahsul alsanız bile, bunun bir tür böcek veya hastalıktan zarar göreceği yüzdesi. Patatesin tamamen kullanılmasına veya türünde ve tadında belirgin bir azalmaya neden olur.

Hafif bir yenilgiyle, kuzu patatesleri yok edilemez, fakat tadı ve dış nitelikleri umutsuzca bozulur

Hastalık neden ortaya çıkıyor ve nasıl gelişiyor?

Yaygın eteğin etken maddesi, aktinomikset kategorisinden bir mikroorganizmadır. Bu mikroorganizma toprak toprakta olduğundan, ondan tamamen kurtulmak imkansızdır. Uyuzun yayılmasına katkıda bulunan faktörler toprağın sıcaklığını ve durumunu belirler.

Hastalığın gelişimi için en uygun sıcaklık yaklaşık 25-30 derecedir.

Ortalama nem, aynı zamanda kabuk oluşumuna da katkıda bulunur. Ancak yine de, toprak kabuğunun en yerlisi kumlu, gevşektir. Organik gübre hastalığın yayılmasında faydalıdır. Humus, aşırı tepki vermesine izin vermezseniz, tarlalarınızdaki kabukların büyümesine katkıda bulunan katalizör olacaktır.

Patates çeşitliliği bile rol oynar, bazıları bu hastalığa daha az hassastır. Bunlar, belirli bir alanda uzun süre filizlenmiş ve zaten biraz bağışıklığa sahip olan çeşitlerdir.

Uyuz tespiti çok kolaydır. Patates hasat ederken, deliğe dikkat edin. Patateslerde beyaz miselyuma benzer bir şey göreceksiniz. Meyveleri örter, ancak güneşte plak hızla kaybolur.

Mücadele yolları

Olumlu bir gerçek, çaba ve çabaların uygulanması ile başa çıkmak için gerekli olmasına rağmen, patates kabuğunun hala yok edilmesidir. Bu, patateslerin tedavisi için planlanmış, doğru ve düşünülmüş bir dizi önlem ve eylem olmalıdır.

Hastalıktan kalıcı olarak kurtulmak için yapmanız gerekenler, yapmanız gerekenler:

Tüm bu ipuçlarını kullanın; en azından, kabuklarınızı tamamen yok edemeseniz bile, inişinizin durumunu en azından hafifçe iyileştirirsiniz, sürekli olarak onunla savaşmaya değer. Sağlıklı patatesler - iyi görünüm, yüksek tat ve dolayısıyla yüksek fiyat.

Bu nedenle, işinizi boşa harcamayın, iyi bir sonuç için çalışmaya değer, kontrol önlemleri düzenli ve odaklanmalıdır.

Patates kabuklarının önlenmesi ve tedavisi

Eğer sebzeler sahada yetiştiriliyorsa, büyük olasılıkla üzerinde patates de vardır. Bu kök mahsul için geniş alanlar tahsis edilmiştir, dolayısıyla gerekli mahsul rotasyonunun ayarlanması her zaman mümkün değildir.

Hasta yumrular insan sağlığını tehdit etmez, kullanıma oldukça uygundur, ancak besin değerleri sağlıklı olanlardan daha düşüktür. Bu durumda hasat edilen üründeki nişasta içeriği neredeyse yarı yarıya azalır.

Ancak bunlar, kabuğun “armağanı” değildir. Bu patatesler kötü saklanır, çürüklüğü daha hızlı gelişir. Zengin bir hasat, çok miktarda atığa dönüşebilir: Büyüme için çok fazla çaba harcayan patatesler basitçe atılır.

Başarıyla kışlatılmış hastalıklı yumrular tekrar sitede ekili sağlıklı bir nesil getirmeyecektir. Kabuğun genel yenilgisi gözlere yayılır, yumurtadan çıkarlar, fakat zayıf sürgünler verir, böylece iyi bir hasat yapmayı unutabilirsiniz.

Böyle bir hastalık bir süre göz ardı edilebilir, ancak gittikçe daha fazla yumru kökünü kaplayan hızlı bir şekilde yayılma eğilimindedir ve hastalığın sporları çok yaşayabilir, 3 yıla kadar başarılı bir şekilde yerde kalabilirler.

Scab formları ve başarısızlık belirtileri

Patates kabuğu, herhangi bir ciddi hastalık gibi, çeşitli çeşitleri vardır. Etkilenen yumruları tanımlamayı doğru bir şekilde öğrenebilmeniz için her birinin bir açıklamasını vereceğiz.

3 çeşit kabuk var:

1. ortak kabuk;
2. tozlu kabuk;
3. gümüş kabuğu.

Yaygın kabuk, yüksek sıcaklıklarda (+ 25-30 derece) ve nemde tükenen alkali topraklarda rahatça gelişir. Bir bölgeye toprak kireçlendirme yaptıysanız, bu aynı zamanda patates kabuğunun gelişimi için de olumlu bir faktördür.

Hastalığın nedensel ajanı, topraktaki organik artıklar üzerinde oluşur ve uygun koşullar yaratıldığı takdirde, yumrulara cilde herhangi bir mekanik hasar vermesi sonucu geçer.

Görsel olarak, bunlar patateslerin büyümesiyle düzensiz bir şekle sahip ülserlerdir, bu bölgeler aynı zamanda büyüklükte ve sertlikte büyür. Bazen etkilenen bölgeler çatlaklar oluşturur. Patates bu tür oluşumlarla tamamen kaplandığında resmi bile gözlemleyebilirsiniz.

Kabuk, yumru köklerde hem kuru hem de ıslak patojenlerin yolunu açar. Hastalığın nedensel ajanları çok canlıdır, toprakta yıllarca başarıyla var olabilirler. Bu tür kabuklara, ince bir cilde veya kırmızı renge sahip en hassas çeşitlerdir.

Başka bir patates kabuğunu türü, bağımsız hareket edebilen ve küçük bir mukoza topağı olan özel bir mantar türünün ürettiği tozlu kabuktur.

Lekeler farklı bir şekle ve belirgin bir rahatlamaya sahip olabilir. Patatesler çoktan kazıldığında, bu oluşumlar o kadar kurur ki, kabuklar ülser oluşturarak patlar. Bu ülserler mantar sporları ve patates dokusu kalıntılarını içeren tozlu kahverengi bir maddeyle doldurulur.

Benzer patates “kraterler”, kenarları dışa dönük şekilde yıldız biçimindedir. Hastalığın kökleri üzerinde, beyaz rengin düzensiz şeklindeki büyümelerin oluşumu şeklinde kendini gösterir. Bu tür talihsizliklerin kaynağı, hastalık, gübre ve zarar görmüş bitki materyali ile kirlenmiş topraktır.

Tozlu kabuk için uygun koşullar aşırı ıslatılmış topraktır, sıcaklık nispeten düşük olabilir - 12-18 derece. Çoğu zaman 5 yıl boyunca canlılığını koruduğu ağır topraklarda gelişir.

Patatesteki önceki hastalıklardan elde edilen patateslerin kabuğu, temel özellik bakımından farklılık gösterir - etkilenen yumru, depolama sırasında çürümez. İşte eylem biraz farklı. Etkilenen yumru kökler nemi ve dolayısıyla kütleleri kaybederler.

Kabuğu kırışmış, lezyon bölgelerinde gümüş rengi bir parlaklığa sahip, kırmızı tenli çeşitlerdeki lezyonlar özellikle dikkat çekiyor. Bu tip kabuktaki etken madde çeşitli mantarlardır, yumruya topraktan girer ve diğer yumrulara yayılır.

Hasat sırasında veya patateslerde saklandığında, çeşitli ebatlarda gri-kahverengi lekeler oluşur, eğer cildi soyarsanız, altlarında siyah oluşumlar gözlenir. Erken ilkbaharda veya yeşil patateslerdeki lezyonlar açıkça görülür. Hasta yumrular kötü filizlenir.

Bu hastalık, sebzeler kumlu tülbentte ve ayrıca tüflü topraklarda yüksek sıcaklıkta olduğunda tırtıklı topraklarda yetiştirildiğinde oluşur. Hastalık yüksek neme yayılır -% 90'dan fazla ve 3 dereceden yüksek bir sıcaklık.

Önleme ve tedavi yöntemleri

Bizim tarafımızdan incelenen kese formlarının her birinin farklı patojenleri vardır, ancak sonuç aynıdır - patates bozulur ve arsa verimi düşer.

Kazılmış yumrularda hastalık belirtileri bulmasanız bile, bu, gelecek yıl bahçenize gelmeyeceği anlamına gelmez, bu nedenle yalnızca tedavi yöntemlerini değil, aynı zamanda önleyici önlemler almalısınız. Ve herhangi bir tezahüründe patates kabuğuyla savaşabilirsiniz.

Bununla birlikte, ekimde hafifçe etkilenen yumrular yakalanırsa, bitkilerin çiçeklenme döneminde patatesler bol su ile sulanmalıdır. Dikim sırasındaki bakır, mangan ve borla hastalık oranını önemli ölçüde azaltır.

Patates ekiminin yerini değiştirmeye çalışın ve baklagillerin ekimiyle değiştirin. Eğer yer kalıcıysa ve değiştirmenin bir yolu yoksa, gübre olarak asla taze gübre eklemeyin.

Toprağınız alkalin semptomlara sahipse asitleştirilmelidir, bunun için bir amonyum sülfat - 2 yemek kaşığı solüsyonu uygularız. 10 litre su başına yemek kaşığı. Çiçeklenme sırasında sulama 1 çalı başına yaklaşık yarım litre oranında.

Patatesin hasatından 10-14 gün önce, patates kabuğunun iyice güçlendirilmesi için bütün üstleri biçmek yararlıdır.

Hasattan sonra yeşil gübreli boş bir alan dikin. Toprağın iyileştirilmesinde büyük bir depo yapacaklar ve onu yararlı maddelerle doyuracaklar. Tahıllar (çavdar, buğday), baklagiller (acı bakla, bezelye), baklagil (kolza tohumu, hardal) veya bu bitkilerin karışımları olabilir.

Zirkon, patates kabuğunun gelişimini baskılayabilir. Tomurcuklanma döneminde uygulayın. Bir büyüme düzenleyicisidir. Tek kullanımında bile yüksek bir pozitif etki verir ve aynı anda verim artar.

Fito Plus ilacı, yumru hasarını büyük ölçüde azaltabilir. Patates ekim işlemek ve büyüme mevsimi boyunca bitki serpin gerekir. Kullanım dozu - 3 litre su içinde 1 poşet ürün.

Çok dayanıklı çeşitler

Mahsul iyileştirme önlemleriniz etkisizse, ekilen çeşidi değiştirmeyi düşünmelisiniz. Sadece kesinlikle kabuklara dirençli çeşitlerin henüz yetiştirilmediğini, ancak en dirençli hastalıkların bulunduğunu not edin.

Yabancı analogları da vardır: Alfa, Element, Krostotr, Bayan Rosetta, Mentor, Nicolas, Ostara, Patronlar, Yaygın, Savcı, Satürn.

Patates kabuğuna son derece dayanıklı çeşitleri kullanırken bile önleyici tedbirler almayı unutmayın, o zaman hasat sadece lütfen.

Patates ortak kabuk ve önleyici tedbirler

Patates yetiştirildiği her yerde hastalık yaygındır. Tüm topraklarda ve iklim bölgelerinde zararlılığın artması ile karakterize edilir.

Ana Devlet Bitki Koruma Müfettişliği verilerine göre, hastalığın patates yumrularına (% 8-37) en fazla yayılması 1996 yılında gerçekleşti, en fazla hasar (% 100) Lviv bölgesinde - hem evlerde hem de tarlalarda - kaydedildi. 2006–2010 yıllarında yumru zararı% 1-17, maksimum% 10-24 arasında değişmektedir.

Hastalığın zararı temel olarak gıda patateslerinin tüketici değerinin azaltılmasından ibarettir: tatta bozulma, yumru kökleri soyurken atıkta bir artış ve nişasta içeriğinde% 5-30'luk bir azalma.

Hastalıklı yumruların tohum amaçlı kullanılması, mahsulün% 15-40'ında bir kıtlığa neden olur. Ortak skab ülseri olan yumrular kötü şekilde depolanır, çünkü kuru ve ıslak çürüklüğün patojenlerinden etkilenmeleri daha sağlıklıdır.

Hastalığın nedensel ajanları, aralarında ana yer olan Streptomyces uyuzlarını Waks olan çeşitli aktinomisetlerdir (radyant mantarlar). ve Hern. Katı besin ortamlarında, bu patojen sarı veya sarı-kahverengi, yoğun doku, yumrulu veya katlanmış koloniler oluşturur.

Hyphae enine bölümleri yoktur, genellikle incedir (0,7-0,8 )m), gram pozitif. Patojen, silindirik olarak uzatılmış küçük sporlar ile 1.2-1.5 x 0.8-1.

Radyant mantarlar yumru köklere, gövdenin alt kısmına, taşkınlara ve patateslerin kök sistemine etki eder. Hastalık başlangıçta, mercimeklerin ve solunum gözeneklerinin yakınındaki küçük, dağılmış kahverengi lekeler şeklinde kendini gösterir ve sonunda, genellikle mercimeklerin etrafında veya yakınında bulunan, birkaç milimetreden 1 cm veya daha büyük bir boyuta kadar değişen, sığ, düzensiz şekilli yaralara dönüşür.

Yırtık yaralar yıldız şeklinde veya başka türlü. Aynı zamanda, peridermanın çoğu, topaklanmış ölü hücrelerin bir tabakası tarafından aşağıda bulunan sağlıklı dokulardan sınırlandırılmaktadır. Daha sonra, hastalığın tipik belirtileri ortaya çıkar.

Yaygın kabuklu beş tüberküloz şekli vardır:

1. yassı kabuk - genç yumrularda görülür ve sadece cildi veya periderm'in üst tabakasını, kabuk veya kabuğun paslı kahverengi sertleşmesi şeklinde etkiler;
2. net sürtme - sürekli pürüzlülük, farklı yönlerde kesişen, sığ bir yüzey ağına neden olan sığ oluklar şeklindeki yüzey paslı kazı;
3. dışbükey kabuk - başlangıçta küçük koni biçimli girintiler şeklinde kendini gösterir. Daha sonra, bu çöküntüler yumru yüzeyinin üzerinde yükselir, siğil veya kabuk şeklinde büyüme gösterir;
4. derin kabuk - yırtık kabukları ile çevrili, derin 0.5 cm kadar kahverengi ülser oluşumu ile karakterizedir. Ülserler farklı bir şekle sahip olabilir. İç yüzeyleri uzun süre yumuşak ve gevşek kalır;
5. dışbükey-derin kabuk - aynı yumruda bir dışbükey ve derin bir kabuk oluşumu. Bu durumda, siğiller büyümesinde bazen az ya da çok derin ülserler görülür.

Yaygın kabuğun beş tezahürü formunun her biri, buna karşılık gelen gelişim dinamikleri ve zararlılık seviyesi ile tanımlanır.

Patates yumrularında kabarıklığın çeşitli tezahür biçimleri, hem farklı aktinomisetler hem de bunların çeşitli suşlarından kaynaklanır. Bu nedenle, 17 fitojenik suş, parlak fungus S. uyuzlarında tarif edilmiştir.

Actinomycetes, yoğun bir kabuk geliştirmek için zamanı olmayan genç yumruları enfekte eder. Bu süre dış etkenlere bağlı olarak, stolonun kalınlaşma momentinden (yumru köklerinin bağlanması) 10-30 gün sürer. Hastalığın gelişimi, yani, etkilenen doku alanındaki bir artış, yumru köklerin aktif büyüme tüm periyodu boyunca gerçekleşir.

Aktinomisetlerin patojenitesi ve yumru köklerin enfeksiyon sıklığı birçok faktörden etkilenir. Patatesler için patojen olan aktinomisetiklerin büyüme ve gelişmesi için sıcaklık limitleri, optimum bir 23 ... 24 ° C ile 6 ... 30 ° C arasında yer almasına rağmen, 20 ° C toprak sıcaklığında daha fazla sayıda enfeksiyon meydana gelir.

Yumruların kütle enfeksiyonu için optimal koşullar, toprak nemi içeriği% 50–70 PPV olduğunda meydana gelir. Kumlu ve kumlu tınlı topraklardaki kabuklar,% 75'in üzerindeki bir nem içeriğinde büyük ölçüde bastırılır ve tam tersine, aktif olarak nemin PPV'nin% 70'in altına düştüğü topraklarda gelişir.

Toprağın asitliği ayrıca aktinomiksetlerin gelişiminde ve zararlılıklarını arttırmada önemli bir rol oynar. Toprağın pH değeri ne kadar yüksek olursa, patateslere verilen zarar o kadar yüksek olur. Bununla birlikte, yumru köklerde ciddi hasarlar sıklıkla geniş bir pH değeri olan topraklarda (4,4 ila 7) meydana gelir.

Bu, hastalığın nedensel maddesinin, suşları toprağın asitliğine kolayca adapte olan yüksek plastisitesi nedeniyle ve bu nedenle, bu faktör hastalığın zararlılığını sınırlayamaz.

Aynı zamanda, toprak asitliğinde kısa süreli bir artış (örneğin asitli mineral gübreler uygularken), bir süre yüksek oranda patojenik türlerin aktivitesini baskılamaktadır (patojen yeni koşullara adapte olana kadar).

Aktinomycetes tipik aeroblardır, yani gelişim için yeterli miktarda oksijene ihtiyaçları vardır. Topraktaki hava içeriğindeki bir azalma, aktinomisetlerin yaşayabilirliğini engeller. Çoğu zaman yumru hasarı topraktaki oluşum derinliğinden etkilenir. Daha az havanın nüfuz ettiği daha derin katmanlarda, kabuk daha az gelişir.

Topraktaki yüksek oranda organik madde içeriği, esasen humus şeklinde, genel kabuktaki etken maddeleri bastırır. Tersine, bitmemiş bitki döküntüleri, taze organik gübre hastalığın gelişmesine katkıda bulunur.

Patojenik türlerin ve aktinomycetes suşlarının canlılığı, toprakta serbest kalsiyum ve nitrit varlığında önemli ölçüde aktive edilir.Hastalığın ciddiyetini azaltmak, toprakta yeterli miktarda manganez, bor ve diğer bazı eser elementler olduğunda ortaya çıkar.

Diğer mahsullerin yetiştirildiği tarlalarda, patatese özgü aktinomisetler, diğer faydalı ve zararlı mikroflora tipleri tarafından baskılanır. Sonraki patates ekiminde, konsantrasyonları hızla artar.

Etkilenen yumru kökleri dikmek için kullanılması hastalığın şiddetini arttırır. Patates yetiştiriciliğini, virgin veya nadas tarlalarında ve uzun süredir yetiştirilmeyen tarlalarda patates yetiştirirken büyük öneme sahiptir. Ortak yumru patojenleri ile patatesten yumru köklerinden etkilendiklerinde patatesin rizoktonyozu (siyah kabuk) arasındaki antagonizma hakkında bilgi vardır.

Yoğun tüberizasyon sırasındaki toprağın sıcaklığı ile etkilenen yumru köklerin sayısı ile hastalığın gelişme derecesi arasında pozitif bir korelasyon gözlenir.

Koruyucu önlemler

Yaygın kabuklara karşı, koruyucu, agroteknolojik ve kimyasal önlemlerden oluşan bir kompleks gerçekleştirilir. En radikal, ekonomik olarak uygulanabilir ve çevre dostu, dayanıklı çeşitlerin yetiştirilmesidir.

Bozhedar, Borodyanskaya pembesi, Veloks, Vesta, Vodograi, Volovetskaya, Gatchinskaya, Drevlyanka, Zarevo, Kosen 95, Lugovskaya, Lybid, Poran, Rosara, Serpanok, Senfoni, Chernigovskaya 98 ve diğerleri çeşitleri hastalığa karşı direnciyle karakterize edilmektedir.

Aksine, etkilenmeyen kültürler, bu türlere ve suşları inhibe eder, çünkü bu bitkilere özgü mikrofloralar, rizosferlerinde gelişir, genellikle yaygın kabuk patojenlerine karşı antagonistik özellikler gösterir.

Kınların zararı, kış bitkilerinden sonra çok yıllık çim tabakasının cirosuyla, tecavüz, hardal, fiğ, soya, kış çavdarından yeşil gübre ile azalır. Önceki ürünler, faydalı ve zararlı mikrofloranın toprağındaki oranını düzenler.

Yeşil gübre mahsullerinin stoklanması saprofitik mantar türlerinin ve bakterilerin - yaygın skab patojenlerinin antagonistleri, çözünmeyen manganez bileşiklerinin çözünürlüğe dönüşmesi, aktinomisetlerin birikimini olumsuz yönde etkileyen katkılara katkıda bulunur.

Organik gübrelerin ve yeşil gübrenin sistematik kullanımı genellikle toprakta humusta bir artışa neden olur ve bu da bitkiler (elmalı) için uygun olan toprak biyosinozlarının ihlalini önler. Ek olarak, organik maddeler, yumru sıradan kabukların zayıflatılması ile bağlantılı olarak, aktinomisetlerin saprofitik fazının süresini de arttırmaktadır.

Bununla birlikte, bu sadece yüksek doz organik gübreler için geçerlidir. Ve bunun tersi, orta-zengin topraklarda küçük gübre veya kompost dozları, yeşil yeşil gübre kütlesi (25 t / ha'ya kadar), özellikle fakir topraklarda, patojenik aktinomik türlerin gelişimini teşvik eder.

Uyuzun zararı, topraktaki mineral besinlerin içeriğinden büyük ölçüde etkilenir. Kalan azot miktarı, örneğin önceki kültürün altına veya doğrudan patatesin altına aşırı girmesinin bir sonucu olarak, hastalıklı yumru köklerin sayısını ve hastalığın gelişme derecesini arttırır.

Bu bakımdan, ortak kabuklara karşı mücadelede amonyum azotlu gübrelerin kullanılması veya toprağa azot stabilizatörlerinin sokulması tavsiye edilir. Potasyum ve fosforlu gübrelerin fazlalığı, özellikle potasyum tuzu, kalsiyum klorür ve süperfosfat kullanıldığında kabuk kabuğunun zararlılığını bir miktar azaltır.

Patates ekerken sıralara asidik azot ve fosforlu gübrelerin eklenmesi önerilir: amonyum sülfat (1-1.5 kg / ha) ve süperfosfat (1 kg / ha). Bu durumda, toprağın hafif bir lokal asidifikasyonu, patatesler için patojenik olan aktinomycetes türlerini ve suşlarını inhibe eder ve aynı zamanda, normal scab patojenlerinin normal büyümesi ve gelişimi için gerekli olan kalsiyumun toprağın ekilebilir ufkundan sızmasını arttırır.

Toprağın agrokimyasal incelemesi verilerine göre hesaplanan dozlarda toprağa yeterli miktarda bakır, manganez, magnezyum, bor, kobalt verilmesi, yumru köklerin hastalığa karşı direncini artırarak ortak kabuğun zararlılığını azaltmaya yardımcı olur.

Bu, bir yandan, iyonların karşıtlığı ile ilişkilidir. Kalsiyum katyonu, sodyum, potasyum, bakır ve yumruların stabilitesini artıran diğer elementlerin katyonlarının aktivitesini azaltır. Öte yandan, fazla kalsiyum aktinomisetleri aktive eder. Bu nedenle, kireç doğrudan patateslerin altında, ancak hidrolitik asitlik için normun yarısını geçmeyen dozlarda kullanılabilir.

Patatesin yumru kök kitlesinin ayarlandığı andan itibaren ve 2-3 cm çapa erişinceye kadar sulanmasıyla, ortak kabuğun gelişimi önemli ölçüde azaltılabilir. Bu süre zarfında, yumru oluşumu bölgesindeki toprak nemi, PPV'nin% 75-80'inden düşük olmamalıdır.

Üst kısımların hasat öncesi biçilmesi, yumru köklerin hızlı bir şekilde olgunlaşmasına, integümenterik dokuların güçlendirilmesine ve dolayısıyla, aktinomikleri ile daha az enfeksiyona ve hastalığın gelişmesinde bir azalmaya katkıda bulunur.

Yumruların yüzeyini aktinometiklerden dezenfekte etmek için Rovral Akvaflo, K.S. (0.38-0.4 l / t) veya Fungazil 100 SL (150 ml / ton).

Patates kabuklarıyla mücadele ve korunma yöntemleri

Patates kabuğu, kök yumruları, daha az sıklıkla kök sistemini ve gövdenin yeraltı kısmını etkileyen mantar hastalığıdır. Enfekte olmuş patates nişastasının% 30'unu kaybeder, tadı belirgin biçimde kötüleşir ve raf ömrü azalır. Yumrular toprağa gömüldüğü için, büyüme süresinde patates kabuğunun zamanında tespiti ve tedavisi mümkün değildir.

Lezyonun şekline, rengine ve belirtilerine bağlı olarak 4 tip patates kabuğunun türü sıradan, tozlu, gümüş ve siyahtır (rizoktoni).

sıradan

Alkali veya kireçli görünür, 25-30 ° C hava sıcaklığında nem toprağında zayıf Patojenler yumrularda, toprakta ve organik maddede bulunur. Koşullar uygunsa, sporlar yumruları cildin mekanik olarak zarar görmesiyle etkiler. Depolama sırasında, patates enfekte olmaz, çünkü olumsuz bir ortamda, mantarlar hareketsiz kalır, fakat ölmez.

Genel kabuk, ince veya kırmızı kabuklu çeşitlere karşı hassastır.Yumruların ortaya çıkması sırasında derin ekim ve yüksek nem (gerekirse yoğun sulama) hastalık riskini azaltır.

Sık görülen kabukların belirtileri: düzensiz şekilli katı ülserler kazılmış yumrularda görülebilir, bazen bütün kök mahsul bu kusurla kaplanır veya etkilenen bölgelerde çatlaklar gözlenir.

tozlu

En yaygın şekli, bağımsız hareket edebilen bir mukoza yumruğu şeklinde bir mantardır. Hastalık yumruları, kökleri ve gövdenin yeraltı kısmını etkiler. Depolama sırasında, hastalıklı patates kurur, ancak depoda fazla miktarda nem varsa, çabucak çürür. Enfekte yumru köklerde genellikle kuru çürüme ve geç yanma görülür.

Tozlu kabuk belirtileri: Bush'un köklerinde düzensiz şekilli beyaz büyüme görülür ve daha sonra kahverengiye döner. Hastalıklı yumru bir siğil kolonisi ile kaplıdır, lekeler farklı bir alana, şekle ve belirgin bir rahatlamaya sahiptir.

Bir süre sonra, etkilenen bölgeler kurur, sonra patlar ve ülser oluşturur. Ülserler tozlu kahverengi bir madde içerir - mantar sporları ve patates dokusu kalıntıları. Yumruların çoğu çürür.

simli

Genellikle 6-32 ° C (optimal olarak 18-20 ° C) sıcaklıkta ve% 85-100 nemde kumlu ve tınlı topraklarda görülür. Mantar patatesleri topraktan geçirir, daha sonra diğer yumrulara yayılır. Ayırt edici bir özellik, enfekte olmuş patateslerin depolama sırasında çürümemesi değil, yalnızca nemi kaybetmesi (ek olarak kuru ve ıslak çürümeden etkilenmediği sürece) olmasıdır.

Uyuz belirtileri simlidir: yumru yüzeyi kırışır, lezyon bölgeleri gümüş rengine sahiptir, bu özellikle kırmızı kabuklu çeşitlerde belirgindir.

Beyaz tenli bir patatesin kabuğunu soymak zordur. Depolama sırasında, gri-kahverengi lekeler artar, hafifçe basılabilir. Derinin altında siyah oluşumlar görülür. Hasta yumrular zayıf filizlenir ve düşük verim sağlar.

siyah

17 ° C civarında yüksek nem ve hava sıcaklığında gelişir. Patatesin en tehlikeli hastalıklarından biri, büyümenin herhangi bir aşamasında ortaya çıkabilir. Yağmurlu soğuk bahar çalılıkların ölümüne yol açar. Rizostoniden kaynaklanan patates kayıpları% 20-25 arasındadır.

Siyah kabuk belirtileri: Toprağa benzeyen köklerde siyah lekeler, kabuklarından yıkanmazlar ve kazımaları zordur, ancak yumruya zarar vermezler. Rhizoctonia'dan etkilenen, öğleden sonraları sertleşen patates çalıları, bükülmüş yapraklarla birlikte düşük büyür. Sıcak, nemli havalarda, gövdenin yanında “beyaz bacak” belirir.

Nasıl savaşılır

Patates kabuklarını tedavi etme yöntemleri, sahadaki hastalığın önlenmesi ve yumruların korunmasına indirgenmiştir:

Patates dilimi: türleri, tanımı, kontrol önlemleri

Kuzu mantar hastalıklarına aittir ve sıklıkla patatesleri etkiler. Bu hastalığın birkaç türü vardır:

• Ortak kabuk
• Siyah kabuk (rizoktoni),
• pudramsı,
• Gümüş.

Yaygın patates kabuğu nedir?

Patates kabuğu, temelde kırmızı veya ince bir kabuğa sahip çeşitleri etkiler. Hastalık üst kısımlara, kök sistemine ve yapraklara çok nadir yayılır. Ülsere benzeyen küçük gamzeler şeklinde küçük veya orta büyüklükteki lekelere benziyor.

Yaygın kabukların gelişmesi için elverişli koşullar, sığ bir yumru kök yatağı, hava erişimi, zemindeki bor ve manganın yetersiz kapasitesidir. Patates hastalığının oluşması için ön şartlar 30-350 С 'ye kadar ısınır ve 270 to' ye kadar yüksek toprak sıcaklığıdır. Aynı zamanda, toprağın pH değeri 5.5 işaretini geçmemelidir.

Yaygın pislik sporları uzun süre toprakta yaşayabilir. Bir kez patates üzerine çürük sporların penetrasyonu için ön şartlar yaratılır. Sonuç olarak, patates çürümeye başlar.

Sıradan patates kabuğunun tedavisi aşağıdaki yöntemlerle yapılmalıdır:

1. Dağlama. Dikimden önce, yumru köklere 50 ml'lik bir oranda su ile formalin çözeltisi uygulamak gerekir. 10 litre başına% 40 formalin. su.
2. Ekimden hemen önce toprağı bir süperfosfat, kalimagnesia ve amonyum sülfat çözeltisiyle (her biri 30 g / 1 m2) işlemelisiniz.
3. Toprak hazırlığı ayrıca yeşil gübre, özellikle de acı bakla dikilerek yapılır.

Yaygın kabuğa en dayanıklı çeşitler: Sotka, Amber, Domodedovo, Zarechny.

Rhizoctonia

Bir bitkiyi yumru köklerinden yaprakçıklara kadar etkileyen çok tehlikeli bir hastalıktır. Patates rizoktonisi erken evrelerde sapın büyümesini engelleyebilir ve büyümenin başlangıcında tüm çalıyı yok edebilir.

Siyah kabuk, yumruları neredeyse tamamen kaplayan koyu lekeler şeklinde görünür. Lekeler, yayıldıkları zaman, birbirleriyle birleşerek etkilenen tüm bölgeleri yaratan küçük yaralara benzerler. Bunlar patates rizoktonisinin ilk belirtileridir. Gelişme için elverişli koşullar, nem ve toprak sıcaklığının en az 180 ° C artmasıdır.

Patates rizoktonisi ile mücadeleye yönelik bazı önlemler var. İlk olarak, ürün rotasyonu gözlemlenmelidir. İkincisi, etkilenen toprağa Prestige ve Maxim ile muamele edilmiş patatesleri ekmeniz gerekir.

Rizostoninin tedavisi için güçlü ilaçlar Kulfugo, Fenoram super, Mancozeb, Ditan M-45 de kullanılır.

Tozlu kabuk

Bu hastalık, aktif büyüme döneminde sapın, üstlerin ve yumruların alt toprağını etkileyebilir. Gövde üzerinde küçük lekeler var. Uzun süreli yağmur dönemleri sonucunda gelişir.

Hastalığın sporları organik gübreler (gübre, humus, tavuk dışkıları) ile birlikte bitki dikimine yuvaya girebilir. Ayrıca hava yoluyla bulaşabilirler.

Patatesin toz kabuklarına karşı mücadele, toprağa% 5 bakır sülfat ve% 3 ağartıcı çözeltisinin zamanında eklenmesiyle gerçekleştirilir. 10 litrede yetiştirilirler. su. Yaklaşık 150-300 ml kullanmanız gerekir. Bush, sulama olarak.

simli

Bu hastalık büyük çaplı gümüş lekeler şeklinde görünür. Bir nokta fetüsün% 40'ını etkileyebilir. Patatesin gümüş kabuğu, hem üstlerini hem de meyveleri kurutabilir ve bunun sonucunda bunların solması ve yumuşaklaşması sağlanır. Bu tür yumrular artık ekim malzemesi olarak kullanılamaz.

Hastalığın gelişimi için elverişli koşullar, +30 veya daha fazla bir sıcaklığın yanı sıra% 80-90 nemdir. Gümüş kabuklu patates bitkilerinin hastalıkları sporları, yumruğa dirençli oldukları için, yumrularda ve toprakta çok uzun süre kalabilir.

Kış mevsiminden 3 gün önce, ekim malzemesi olarak kullanılacak en iyi yumrular seçilir. Maxim ile muamele görmeleri gerekir (diğer benzer araçları kullanabilirsiniz) ve güneşte dikkatlice kurutulur.

Ekimden hemen önce, patatesler özel bir mantar ilacı ile tedavi edilir - Quadris.